De gewone teunisbloem zorgt met zijn prachtige bloemen voor opschudding in de tuin. We onthullen waar u rekening mee moet houden bij het planten en verzorgen en presenteren verschillende mogelijke toepassingen.
In de avond, als de schemering v alt, laat de teunisbloem (Oenothera biennis) haar schittering schijnen. Pas dan bloeien de felgele bloemen en geven de duisternis een nieuwe gloed. Maar maak je geen zorgen, de volgende ochtend kun je de bloesems zelfs bij daglicht zien.
Teunisbloem: oorsprong en eigenschappen
Ook al lijkt de teunisbloem volledig tot de inheemse flora te behoren, het is een immigrant. Pas in de 17e eeuw werd de vaste plant als sierplant vanuit Noord-Amerika naar Europa gebracht. Maar ze hield zich niet aan borders en tuinhekken en veroverde in een mum van tijd Europa buiten de bloemperken. Andere vertegenwoordigers van het teunisbloemgeslacht (Oenothera) deden hetzelfde of werden gecreëerd door kruising en al snel verrijkten talrijke soorten teunisbloem de Europese flora.
De gewone teunisbloem is zeker niet onopvallend. Torenhoog, zoals het meestal is, bereikt het een hoogte tussen 80 en 180 centimeter. En onder de grond is het niet anders, want de vlezige penwortel kan net zo diep zijn als de plant hoog is. In het eerste jaar is de tweejarige plant echter vrij onopvallend. De lange, lancetvormige bladeren zijn aanvankelijk in een rozet op de grond gerangschikt. Pas in het komende jaar ontkiemt de hoofdscheut, aan de top waarvan vanaf juni een lange bloeiwijze verschijnt. Geleidelijk bloeien de felgele en zoetgeurende bloemen van onder naar boven. Ze trekken talrijke soorten zwermers (vlinderfamilies): de zwaluwstaart (Macroglossum stellatarum), die er bijna uitziet als een kleine kolibrie, is bijzonder de moeite waard.
De mooiste soorten teunisbloem
De gewone teunisbloem is eigenlijk maar een van de vele. Samen met ongeveer 200 andere soortenbehoort tot het geslacht van teunisbloemen. Ongeveer 30 soorten komen veel voor in Europa. De gewone teunisbloem is waarschijnlijk de bekendste en wordt meestal de teunisbloem bij uitstek genoemd. Maar er zijn nog een paar interessante vertegenwoordigers van het teunisbloemgeslacht:
- Teunisbloem met rode kop (Oenothera glazioviana): Deze soort is wijdverspreid en kan tot 2 m hoog worden. De bloemen zijn iets groter dan die van andere teunisbloemen. Het belangrijkste verschil zit hem echter in de rode knoppen en de roodgevlekte stengel van de plant.
- Heesterige of roodstekelige teunisbloem(Oenothera fruticosa / Oenothera tetragona): Het is waar dat ze glimmen. Bloemen van deze teunisbloemsoorten zijn typisch teunisbloemgeel, maar de groei van de struikachtige teunisbloem is niet recht en rechtopstaand, maar vertakt. De bloemstelen bereiken een hoogte tot 70 cm.
- Pink Carpet Evening Primrose of White Evening Primrose (Oenothera speciosa): Het uiterlijk van de roze teunisbloem is compleet anders. Hun groei is niet rechtop, maar kussenvormend. Hun maximale grootte wordt dus ook bij 30 cm bereikt. De bloemen gaan van witachtig naar roze. Helaas heeft deze soort een uitgesproken drang om zich te verspreiden.
- Push Up Evening Primrose of Missouri Evening Primrose (Oenothera macrocarpa): Deze soort wordt niet groter dan 30 cm en is perfect voor de Geschikt voor aanplant in rotstuinen. Daar vormt het een dicht bloementapijt met zijn grote gele bloemen.
Teunisbloemen planten
Je kunt teunisbloemen kopen als jonge plant of als zaad. Potplanten kunt u van de lente tot de zomer planten. De planten zijn winterhard, maar mogen niet meteen aan ijzige vorst worden blootgesteld, aangezien ze waarschijnlijk in een kas zijn gekweekt.
De perfecte locatie voor teunisbloemen
Hoewel de teunisbloemen ongelooflijk divers zijn, geven alle soorten die hier worden gevonden op de een of andere manier de voorkeur aan hetzelfde. Buiten tuinen en plantages komen wilde teunisbloemen vooral voor waar andere planten het moeilijk hebben. Ze bewonen grindbanken, spoordijken en braakliggende gronden, evenals oude steengroeven. Omdat teunisbloemen dol zijn op zand- en voedselarme grond, zit er op zijn best ook wat kalk in. En bij dit alles mag de zon niet ontbreken. De plant kan echter nog steeds tegen halfschaduw. Wel is het belangrijk dat de locatie in de winterdroog en niet vochtig.
Hoe teunisbloemen op de juiste manier te planten
Je kunt je teunisbloem in een emmer of buiten doen. Als u meerdere exemplaren plant, moet u zeker zorgen voor een voldoende plantafstand van ongeveer 30 centimeter voor grote soorten zoals de gewone teunisbloem. Hierdoor blijft de voorraad goed belucht en krijgen schimmels geen kans.
Omdat teunisbloemen diepe wortels hebben, moet je zeker een diepe plantenbak gebruiken als je ze in potten plant. Het substraat daarin moet voor een groot deel uit zand bestaan. U kunt bijvoorbeeld normale tuingrond mengen met 30 tot 50 procent zand.
- Kies een diepe plantenbak
- Voor substraat, meng tuinaarde met minimaal 30% zand
- Houd de plantafstand buiten in de gaten
Verzorging van teunisbloemen: dit is belangrijk
Teunisbloemen zijn extreem veerkrachtig. Niet voor niets verklaarden ze de Europese wildernis zo snel tot hun eigendom. In ieder geval hebben de niet veeleisende planten geen kunstmest nodig. En je kunt jezelf ook het meeste water besparen, want zelfs langdurige droogte deert de plant niet. Alleen bij de struikachtige teunisbloem is het de moeite waard om een handje te pakken, want hard snoeien in de herfst of tegen het einde van de winter stimuleert de vroege bloei.
Teunisbloemen telen: tips voor zaaien en co
Teunisbloemen produceren een ongelooflijk aantal zeer kleine zaden. Dus als je de vruchtbare plant niet ineens overal in de tuin wilt aantreffen, moet je de afgesneden bloeiwijzen niet op de compost gooien.
Teunisbloemen zaaien is heel eenvoudig. Als u wilt dat de plant maar één keer per jaar bloeit, is vroeg zaaien tegen eind april of begin mei aan te raden. Teunisbloemen die in juli of augustus worden gezaaid, bloeien daarentegen pas het volgende jaar.
Bij het zaaien moet je er rekening mee houden dat teunisbloemen in het licht ontkiemen. Bedek de zaden daarom niet of alleen met heel weinig aarde. Na ongeveer 12 tot 16 dagen zullen de eerste zaailingen verschijnen.
Zodra de plant is gevestigd en kan rijpen, zal deze op betrouwbare wijze zaaien en verse nakomelingen produceren.
Vermeerdering van teunisbloemen: De belangrijkste zaken in het kort:
- Produceer teunisbloementalrijke zaden
- Zaaien in april/mei of juli/augustus
- Lichtkiemer
Zijn teunisbloemen giftig?
Teunisbloemen zijn helemaal niet giftig. Integendeel: de verschillende delen van de gewone teunisbloem kunnen zelfs als groente gegeten worden. Er zijn ook tal van toepassingen van natuurgeneeskunde.
Gebruik van teunisbloemen
Teunisbloemen zijn niet alleen opvallende kleurvlekken en mooie componenten in je eigen vaste plantenborder, ze trekken ook tal van vlinders en hommels aan. Om deze reden is de teunisbloem een uitstekende weide voor vlinders.
De gewone teunisbloem is niet alleen een traktatie voor de kleurrijke insecten. Ook jij kunt de plant met al je zintuigen waarnemen. De vlezige penwortel kan bijvoorbeeld in de herfst worden geoogst en verwerkt tot heerlijke wortelgroenten. In het voorjaar daarentegen zijn de verse bladeren ideaal voor salades en spinazie. Het hoogtepunt in de zomer zijn de eetbare, felgele bloemen, die salades en gerechten kunnen versieren en er betoverend uitzien in zelfgemaakte ijsblokjes.
Niet alleen dat, want de olie van teunisbloemzaden heeft een kalmerende en ontstekingsremmende werking op de geïrriteerde huid. Roos, droge huid en zelfs neurodermitis kunnen op deze manier worden verlicht. Uitstekende natuurlijke cosmetica kan worden gemaakt van teunisbloemolie.
De thee gemaakt van gedroogde bladeren kan daarentegen maag- en spijsverteringsproblemen tegengaan. Teunisbloempreparaten zouden zelfs stemmingswisselingen, agressiviteit en andere tekenen die veel vrouwen ervaren vóór hun menstruatie tegengaan.