De mooie besneeuwde bloemen ontvouwen hun pracht al in februari. We introduceren de bolplant en geven tips over het kiezen van rassen en het planten van sterhyacinten.
De sterhyacint (Scilla, syn. Chionodoxa) is een bloeiende bolgewas die gemakkelijk te reproduceren is. Het behoort tot de vroege bloeiers. Hier kom je alles te weten over de soorten sneeuwglans, beplanting en verzorging.
Sneeuwglow: bloeiperiode en eigenschappen
Sterhyacinten behoorden tot hun eigen soort Chionodoxa binnen de onderfamilie Scilloideae in de aspergefamilie (Asparagaceae). Ze zijn nu toegewezen aan de squills (Scilla), maar de oude soortnaam is nog steeds de meest voorkomende. De soorten komen uit het Middellandse Zeegebied van Griekenland via Cyprus naar Turkije en groeien daar in de bergen op een hoogte van meer dan 2000 m. Wilde populaties zijn nu ook te vinden in Centraal-Europa, Noord-Amerika en de gematigde zones van Azië.
Wat is de naam van de sterhyacint? De sterhyacint staat ook bekend als sneeuwschijn of sneeuwtrots. Deze synoniemen komen uit het Engels, waar de sterhyacint wordt aangeduid als "Glory of the Snow". Achter de naam knikkende sterhyacint zit echter de Siberische zeekraal (Scilla siberica).
De meerjarige, kruidachtige bloeiende planten bereiken een hoogte van 5 - 35 cm. De ondergrondse ronde tot eivormige bollen ter grootte van een hazelnoot vormen vaak talrijke dochterbollen, wat de belangrijkste manier is waarop de sterhyacinten zich verspreiden. Ze ontkiemen wanneer de sneeuw smelt en vormen twee lineaire tot langwerpige bladeren per bol. Snow Glory bloeit tussen februari en april. De stervormige bloemen staan in losse trossen bij elkaar op bladloze, gladde stelen. Ze bestaan uit zes bloembladen die wit, roze of blauw gekleurd zijn.
Is snowglow-bij vriendelijk? Bijen, hommels en andere insecten bezoeken graag de vroege voedselbronnen omdat deSterhyacinten zorgen voor grotere hoeveelheden nectar en stuifmeel.
Na bestuiving vormen zich driedelige capsulevruchten met zwarte, bolvormige tot elliptische zaden. Deze zijn voorzien van een voedend aanhangsel, het elaiosoom. Deze suiker-, vet- en eiwitrijke zaadverpakking trekt mieren aan, die zich ermee voeden. Vervolgens gooien ze de zaden weg op hun stortplaats buiten het hol. Daar vinden de sterhyacinten optimale omstandigheden, zoals voedselrijke, kruimelige substraten en bescherming tegen ongedierte. Na zes tot acht weken bloei en zaadrijpheid trekken Snowglow-planten zich terug in de grond, overleven de zomer ondergronds en sterven de bladeren af.
De mooiste soorten en soorten sneeuwglans
Sterhyacinten omvatten verschillende soorten. Voor de moestuin is er de gewone sterhyacint (Scilla luciliae, syn. Chionodoxa luciliae), de donkere sterhyacint ( Scilla sardensis , syn. Chionodoxa sardensis) en de grote of cultiverende sterhyacint (Scilla forbesii, syn. Chionodoxa forbesii ).
De verschillende soorten sterhyacinten zijn goed te onderscheiden door bloemkleur, aantal en groeihoogte. De gewone sterhyacint vormt één tot twee bloemen per bloeiwijze en wordt 15 cm hoog. De grote sterhyacint daarentegen heeft vier tot twaalf bloemen per bloemstengel en wordt gemiddeld tot 35 cm hoog. Ten slotte introduceren we de wilde donkere sterhyacint.
- Scilla luciliae 'Alba': Historische, witte besneeuwde variëteit uit 1885 met een groeihoogte van 5 - 15 cm. De bloeiperiode is tussen maart en april.
- Scilla forbesii 'Blue Giant': Sneeuwglans tot 35 cm hoog en hemelsblauwe bloemen met een wit centrum.
- Scilla forbesii 'Pink Giant': Delicaat roze bloeiende sneeuwglans, tot 35 cm hoog. Deze aantrekkelijke variëteit begint in maart te bloeien.
- Scilla luciliae 'Rose Queen': Sterhyacint met talrijke donkerroze bloemen met een licht hart. De Chionodoxa luciliae 'Rose Queen' wordt ongeveer 15 cm hoog.
- Scilla luciliae 'Violet Beauty': Sterhyacint met een zeldzame paarse bloemkleur. Hij bloeit vanaf half maart en wordt tot 15 cm hoog.
- Donkere sterhyacint (Scilla sardensis): Wilde vorm van de sterhyacint zonder rasaanduiding of kweekverwerking. De 5 - 15 cm hoge planten zijn delicater en kleiner dan Scilla luciliae en produceren aanzienlijk meer bloemen in diep gentiaanblauw.
Sterrenhyacint planten: locatie, tijd en procedure
Sterhyacinten geven de voorkeur aan humusrijke, losse grond in warme, zonnige gebieden. Ze kunnen goed overweg met de meeste tuingronden zolang er geen wateroverlast is. Het planten vindt plaats tussen september en november, zodat de eerste bloemen in het volgende voorjaar verschijnen.
Sterhyacinten worden in grotere groepen van 10 - 20 geplant om een dichte bloei te krijgen. De plantafstand tussen de afzonderlijke bollen moet 5 - 10 cm zijn. De plantdiepte is ongeveer 10 cm. Voor het planten in de herfst kunnen rijpe compost, zand en potgrond zoals onze Plantura biologische potgrond in armere en zware grond verwerkt worden. Het turfvrije, voedselrijke substraat is ook ideaal voor plantenbakken en potsneeuw. Bovendien moet ongewenst onkruid vóór het planten uit het bed worden verwijderd. De uien worden met een handschep gestoken en vervolgens licht bewaterd.
In één oogopslag: sterhyacint planten
- Locatie: Warm en zonnig, humusrijke, losse grond, geen wateroverlast
- Plantperiode: september tot november
- Voorbereiding: voedingsarme en zware grond verbeteren, onkruid verwijderen
- Plant groepen van 10-20 bollen 5-10 cm uit elkaar met een handschep
- Plantdiepte: Ongeveer 10 cm
- Licht water geven
Combine Snow Shine: Snow Shine-bollen worden traditioneel onder bomen of hagen geplant als onderbeplanting. In combinatie met een geelbloeiende forsythia (Forsythia) of toverhazelaar (Hamamelis) zijn de blauwe besneeuwde soorten bijzonder mooi, terwijl de witte en roze variëteiten vallen tegen Houtachtige planten zoals magnolia (Magnolia) of sneeuwbal (Viburnum x bodnantense). Je kunt ook sneeuwklokjes (Galanthus), krokus (Crocus), druifjes (Muscari) of vroege narcissen (Narcissa) kunnen samen worden geplant om kleurrijke bloementapijten te creëren.
Door zelf zaaien en dochterbollen verspreiden sterhyacinten zich in de tuin, waarbij S. luciliae verspreidt minder dan S. forbesii, waardoor het geschikt is voor kleine aanplant in rotstuinen en onder bomen.
De juiste zorg
Sterhyacinten zijn gemakkelijk te verzorgen en hoeven niet te worden gesneden, ook niet nadat ze zijn ingetrokken. De voedingsbehoefte van de onderhoudsvriendelijke vroege bloeiers is middelhoog. Op lichte zandgronden kan de toevoer van nutriënten dus na enkele jaren uitgeput zijn. Een tekort aan voedingsstoffen is allereerst te herkennen aan verminderde bloeibereidheid of vroegtijdige vergeling van de bladeren. Een overwegend biologische langetermijnbemesting zoals onze Plantura biologische bloemenmest kan vanaf maart losjes over het gewas worden verdeeld als de grond vorstvrij is of bij het verpotten in plantenbakken. De diervrije mestkorrels geven weken en maanden langzaam en voorzichtig de voedingsstoffen vrij die ze bevatten. Dit voorkomt effectief uitloging en overbemesting.
Sneeuw in pot binnenkweek moet regelmatig worden bewaterd. In de zomer gaan de planten in het appartement ook in hun bollen. De sterhyacint wordt vervolgens buiten geplant of binnen gehouden voor een herbloei volgende winter. Een goede plek voor de Snow Gloss bol om de bloei vanaf het najaar te stimuleren is de koelkast. Zorg ervoor dat de uien niet te vochtig zijn of gaan rotten. Na ongeveer acht weken kan de sterhyacint dan op een lichte en koele plaats worden gezet. Na een beetje water geven begint het wortelgroei en scheutvorming. Na ongeveer een week wennen, kun je de plantenbak dan in de warme woonkamer brengen.
De Schneestolz-bollen zijn winterhard tot temperaturen onder de -25 °C en hebben geen winterbescherming nodig. Je kunt jaren op dezelfde plek blijven. Vermeerdering vindt plaats via dochterbollen, die eind juli worden opgegraven nadat de plant is uitgebloeid en teruggetrokken en op een geschikte locatie wordt geplaatst of in een droge, koele ruimte wordt bewaard totdat ze worden uitgeplant.
Is sneeuwgloed giftig?
Zoals veel aspergeplanten is de sterhyacint giftig. Overmatige consumptie van de plantendelen kan leiden tot braken, misselijkheid en andere vergiftigingsverschijnselen. De bollen moeten tot het planten buiten het bereik van huisdieren en kinderen worden bewaardzullen. Het is echter zeer onwaarschijnlijk dat dieren buiten de planten eten en zichzelf vergiftigen, aangezien ze van nature de bollen en groene delen vermijden.
Een verwante voorjaarsbloeier is de hyacint (Hyacinthus). We presenteren de uienplant en de mooiste soorten in het profiel.