De kervelbiet is een inheemse maar bijna vergeten groentesoort. We presenteren de aromatische knol en geven tips over het kweken van kervelbieten.
Een weinig bekende knolgewas is de kervel (Chaerophyllum bulbosum), die vanwege zijn zeldzaamheid en zeer speciale smaak als delicatesse wordt bereid. In dit artikel leer je alles over kervel en het kweken ervan in je eigen tuin.
Schildpad: oorsprong en eigenschappen
De kervel is een groente die tegenwoordig bijna vergeten is en ook wel bekend staat onder de namen knolkervel, nappenpeen of knolkalfsgewas. In het Engels staan ze bekend als kervel met raapwortel, in Frankrijk als cerfeuil tubereux. De knolkervel werd voor het eerst schriftelijk genoemd in 1601. Destijds werd hij al aangeboden op de Weense groentemarkten. De kervel behoort tot de schermbloemigen (Apiaceae), net als de pastinaak (Pastinaca sativa) en de wortel (Daucus carota ). Het is inheems in Centraal-Europa, maar er is ook een Siberische kervel met een gele schil. De wilde kervel komt ook verspreid voor op vochtige weilanden in Duitsland en Oostenrijk. Onze lokale plantaardige kervel ontwikkelt tot tien centimeter lange, stompe en verdikte wortels, die van buiten lichtbruin en van binnen witgeel zijn. Het blad is fijn geveerd en doet sterk denken aan wortelbladeren. De smaak van rauwe kervel is pastinaakachtig, knapperig en sappig. Maar pas tijdens het koken ontvouwt het zijn unieke, sterke smaak van kastanjes, waardoor het hart van geliefden sneller gaat kloppen.
Kwekende kervel
Het telen van kervelbiet is niet eenvoudig, daarom wordt het niet commercieel geteeld. Het is bewaard gebleven in gewasverenigingen en in moestuinen als hobbygroente. De kervelbiet is een vorstkiemer, wat betekent dat hij in de herfst wordt gezaaid en, dankzij de koude winter, het volgende voorjaar ontkiemt. Tussen augustus en oktober worden de zaden direct in het bed gezaaid, met een rijafstand van 20 centimeter. Helaas is kieming vaakniet bijzonder hoog, daarom is het beter om dicht te zaaien dan bij bijvoorbeeld wortelen.
Zorg voor kervel
De zorg voor kervelbieten is hetzelfde als voor pastinaken, wortelen etc. In het voorjaar moet de grond tijdens en na het ontkiemen altijd goed van water worden voorzien, omdat de bieten niet tegen droogte kunnen en anders nauwelijks gedijen. Na ontkieming in het voorjaar worden de zaailingen gescheiden tot 3 tot 5 centimeter. De dikke wortels van de middelvoedende kervelbiet nemen vooral stikstof en kalium op uit de bodem. Bemesten met een overwegend organische langetermijnmeststof, zoals onze Plantura biologische tomatenmeststof, vult de voedingsbodem van de bodem aan en beschermt het bodemleven. De plantaardige korrels worden licht in de grond rond het gewas gewerkt en vochtig gehouden. De aanwezige voedingsstoffen worden dan gelijkmatig verdeeld over een periode van twee maanden en voorzien de bolvormige kalfskop van alle essentiële mineralen. Helaas heeft de kervel weinig concurrentie van andere planten en moet daarom regelmatig onkruid gewied worden.
Proliferatie van knolachtige kalverstruma
Als je de kervelbiet zelf wilt vermeerderen, moet je de plant twee keer overwinteren: een keer als zaadje in de volle grond en het volgende jaar als wortel. Want net als de meeste schermbloemen is het een tweejarige plant die, zoals de naam doet, pas in het tweede levensjaar bloeit, zaden produceert en uiteindelijk sterft. In het voorjaar ontwikkelen de tweejaarlijkse kervelbieten snel langwerpige bloeiende scheuten, met bovenaan een scherm dat wacht op gretige bestuivers. Voor de vermeerdering is het essentieel om meerdere bloeiende kervelbieten naast elkaar te hebben, zodat er later veel zaden geoogst kunnen worden. De nu bruine, licht gebogen zaden zijn in de nazomer klaar voor de oogst. Om dit te doen, kun je het beste het hele scherm afsnijden en goed laten drogen totdat de zaden gemakkelijk kunnen worden losgemaakt. Idealiter zaai je direct na de zaadoogst opnieuw, omdat de zaden van de kervel snel hun kiemkracht verliezen en al snel weer ondergronds zouden moeten zijn. Als de zaden goed gedroogd zijn, kan de kiemkracht worden vergroot door ze in te vriezen.
Oogsten en gebruik van kervelbiet
De rapen worden in juli geoogst zodra het blad volledig vergeeld is. Je kunt de wortels ook in de grond laten tot de herfst, maar muizen houden ook van de unieke smaak van kervel en slaan ze graaggenereus aan. In de kelder worden de geoogste rapen zonder bladeren in nat zand gewikkeld en ongeveer twee maanden bewaard. Alleen zo krijgt de kervelbiet zijn volle aromatische smaak. De bolvormige kalfskop is ideaal geschild voor soepen en gemengd met aardappelen voor een smakelijke puree. Het fijne kastanjearoma komt ook goed tot zijn recht in risotto's en stoofschotels.
Vraag jij je ook elk jaar af waar welke soort groente in de tuin moet komen en wie goed kan opschieten met welke buurman op welke locatie? Bij al deze vragen kan een groenteteeltplan helpen. We laten u zien hoe u dit zonder problemen kunt doen.