Brandwantsen komen vaak voor in grote groepen in de tuin. Maar zijn de insecten giftig en moet je ze bestrijden? We hebben handige tips voor je klaar.
De vuurwants (Pyrrhocoris apterus) is een inheemse soort van kever wiens naam komt van zijn felrode schild. In het voorjaar, wanneer de zon weer langer schijnt, komen grote aantallen vuurwantsen uit hun holen (meestal onder bladeren of stukken schors) om op verwarmde plaatsen zoals stenen of boomstammen uit hun winterslaap te ontwaken.
Brandinsecten: schadelijk, gevaarlijk of giftig?
Brandwantsen hebben weinig natuurlijke vijanden. Ze staan onderaan het menu voor vogels omdat ze een erg bittere smaak lijken te hebben en ook hun waarschuwingskleur gebruiken om aan te geven dat ze met rust gelaten willen worden.
De dieren zijn niet giftig en sproeien geen bijtende vloeistof. Als je ze echter aanraakt, kunnen ze een stinkende afscheiding afgeven wanneer ze worden bedreigd.
Ze nemen hun voedsel in vloeibare vorm op via een slurf. Voor inname doorboort hun slurf de schil van gevallen zaden of fruit, waarbij een ontbindende afscheiding achterblijft en vervolgens het resulterende voedingsrijke sap naar binnen zuigt.
Brandwantsen geven de voorkeur aan lindebomen (Tilia) en kaasjeskruid (Malvaceae), vooral stokrozen (Alcea rosea ) ) en de heemststruik (Hibiscus syriacus). Maar ook dode insecten worden af en toe als voedselbron gebruikt.
Brandwantsen worden over het algemeen niet als een bedreiging voor de plantgezondheid beschouwd. Als de vurige rode plaag echter bijzonder hoog is, kan dit leiden tot verhoogde voedingsschade aan de knoppen van uw geliefde rozenfamilie. Dat blijft meestal - godzijdank - maar de uitzondering.
Brandinsecten in de tuin: vechten of niet?
Je hoeft meestal niet te vechten tegen vuurwantsen (Pyrrhocoris apterus). Ze kunnen mensen niet steken en vormen geen ander gevaar. Alleen als je ze aanraakt en plaagt, stoten ze de stinkende afscheiding uit.
VerdwalenAls er eenzame vuurwantsen het huis binnenkomen, is het gemakkelijk om ze op te vangen met een stuk papier en een omgekeerd glas en ze weer naar buiten te brengen.
Ze verschijnen echter vaak in grote koppels, wat op de lange termijn behoorlijk vervelend kan worden (daarom worden ze soms "overlast" genoemd). Als ze zich bijvoorbeeld op zonnige dagen op huismuren of op terrassen verzamelen of hele struiken in de tuin belegeren, dan wil je misschien zo'n "bijeenkomst" van tijd tot tijd opbreken.
Het gebruik van chemische middelen of natuurlijke contactinsecticiden wordt nog steeds niet aanbevolen. Als je met chemicaliën van vuurwantsen af probeert te komen, breng je ook andere nuttige insecten in de tuin in gevaar.
Een natuurlijke maar effectieve manier om vuurwantsen te bestrijden, is door een halve liter water te mengen met een tot twee eetlepels afwasmiddel. Beide worden in een spuitfles geplaatst. De nesten of ophopingen worden ermee besproeid zodat de dieren binnen korte tijd dood gaan. Maar zelfs dit "huismiddeltje" moet zorgvuldig en doelbewust worden gebruikt.
Verjaag vuurwantsen
Als je de kleine dieren wilt sparen, maar ze toch een compliment wilt geven vanuit je tuin, dan is het enige dat helpt een bezem en stoffer en een plek ver van de tuin.
Als u echter malvebomen (Malvaceae) en lindebomen (Tilia) in uw tuin heeft, zult u vrijwel zeker binnenkort weer bezocht Krijg brand bugs.
Onze tip: Doe het rustig aan en verdraag de rode schilddragers.
Fire Bugs: Profiel van een belangrijk insect
De vuurwants (Pyrrhocoris apterus) is een inheemse soort. Het wordt bijna overal in Europa verspreid en ook in grote delen van Azië met meer dan 300 soorten.
Het is in de volksmond ook bekend als de schoenmaker of vuurkever, hoewel het eigenlijk geen kever is. Zijn kenmerkende kleur, bestaande uit een felrood schild met een zwart patroon en een zwarte kop, kan het ook zijn naam hebben gegeven.
Hun lichaam bereikt een lengte van maximaal 12 millimeter. Vuurwantsen voeden zich met zaden (bij voorkeur zaden van Lindeboom (Tilia)). Hun mondstuk is een slurf, die ze gebruiken om de zaden te doorboren, waardoor een ontbindend afscheiding in hen vrijkomt en vervolgens het sapuitzuigen Andere dode insecten staan ook op hun menu.
De vuurwantsen overwinteren beschermd op de grond onder stenen, schors of bladeren. Op warme en zonnige lentedagen vanaf half maart komen ze uit hun winterkwartier en verzamelen zich in grote groepen. In de regel vindt de paring plaats in april en mei. Copulatie kan enkele uren tot dagen duren. Een vrouwelijke vuurwants paart met meerdere mannetjes. De mannetjes streven ernaar om de paringsperiode zo lang mogelijk te verlengen, zodat geen concurrent dan met hetzelfde vrouwtje kan paren. Daarom kun je vaak zien hoe twee vuurwantsen eindeloos aan elkaar lijken te hangen.
Kort na de paring leggen de vrouwtjes tussen de 60 en 80 eieren onder stenen of bladeren. De uitgekomen larven vervellen vijf keer totdat ze volgroeid zijn. Er wordt slechts één nieuwe generatie per jaar gevormd, met een gemiddelde levensduur van 14 maanden. Als de temperatuur tijdens zeer koude winters tot -15°C of zelfs lager da alt, overleven veel dieren het niet.
Tip: Vuurwantsen worden vaak verward met de minder voorkomende vuurkevers. In ons speciale artikel presenteren we het insect in meer detail.