De Amerikaanse peer staat ook wel bekend als de Indiase peer en ontwikkelt onder de grond eetbare, bruine knollen. Bij ons leer je alles over de aardpeer, de teelt en het gebruik ervan.
De krachtige aardpeer ontwikkelt tal van ondergrondse wortelstokbollen met een heerlijke smaak. We laten je kennismaken met de klimplant en geven tips over het telen, oogsten en voorbereiden van de peer.
Aarde peer: oorsprong en eigenschappen
De aardpeer (Apios americana), ook wel Indiase peer, kaneelwijn of Apios genoemd, hoort net als boon (Phaseolus vulgaris ) en Erwt (Pisum sativum), tot de vlinderbloemigenfamilie (Fabaceae). Het komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika en is daar ook wijdverbreid. De inboorlingen van Noord-Amerika, maar ook de eerste kolonisten uit Europa, gebruikten de peer als eiwitrijke voedselbron.
De klimplant, die zo'n 300 cm hoog wordt, doet denken aan poolbonen. In uitzonderlijke gevallen kan de aardpeer zelfs een hoogte van 600 cm bereiken. Het ontkiemt in april en sterft in de late herfst. De bladeren van de peer worden tot 20 cm lang, zijn oneven geveerd en bestaan uit vijf of zeven ovale tot lancetvormige blaadjes. De kruidig geurende Indiase perenbloesems verschijnen vrij laat in het jaar, van juli tot september. De typisch gevormde vlinderbloemen zijn geclusterd en verschijnen in zachte rode, roodbruine, roze of bordeauxrode kleuren. De zaden, gerangschikt in lange, dunne peulen, doen ook denken aan poolbonen. Ze zijn rond tot niervormig, bruin tot violet gevlekt en rijpen in de herfst.
De aardpeer is meerjarig en winterhard, sterft bovengronds in de late herfst en overwintert in de vorm van vlezige wortelstokknollen, die als parels in een rij langs de wortels worden gevormd. Deze duurzame organen zijn de echte aardperen. Ze zijn gemiddeld zo groot als een kastanje, maar kunnen af en toe een diameter bereiken van wel 20 cm. De buitenzijde van de ovale tot citroenvormige knollen heeft een roodbruine schil, de binnenzijde is wit. De extreem aromatische enDe zoete smaak van de peer laat zich het best omschrijven als een mengeling van hazelnoten, kastanjes en geroosterde zoete aardappelen.
Erdbirne und Jeruzalem-artisjok: Aardpeer (Helianthus tuberosus) is ook in de volksmond bekend als "erd peer". De hoge vaste plant is echter nauw verwant aan de zonnebloem (Helianthus annuus) en lijkt totaal niet op de peer. De ondergrondse bewaarknollen van de aardpeer lijken daarentegen veel op de aardpeer, maar zijn vaak veel groter en hebben meestal meerdere knobbelige takken.
Plantpeer
Door hun klimmende groei zijn grondperen bijzonder geschikt voor het begroenen van hekken, pergola's en hekjes. Ze geven de voorkeur aan een matig vochtige, goed doorlatende en losse en licht zanderige tot leemachtige grond. In termen van pH zijn de papillen zeer aanpasbaar, ze verdraagt zelfs extreem zure gronden. De standplaats dient zonnig tot halfschaduw te zijn. Ofwel de bollen ofwel zaden van de aarden peer kunnen worden geplant. De zaden van de Apios zijn koude kiemen, ze ontkiemen dus pas na een langere periode van kou. Na koudebehandeling worden ze vanaf februari binnen gekweekt en vanaf april als jonge plantjes buiten gezet. De wortelstokknollen worden ongeveer 5 cm diep geplant en in de herfst vanaf oktober of in het vroege voorjaar vanaf begin maart 80 tot 100 cm uit elkaar in de grond geplant en goed bewaterd. Aardperen kunnen ook op het terras en balkon gekweekt worden in een pot met een inhoud van minimaal 5 liter. Een goede waterafvoer is hierbij belangrijk om wateroverlast te voorkomen. De plant begint in april te kiemen. Vers aangeplante perenbollen bloeien meestal pas in het tweede jaar. De knollen mogen het eerste jaar niet worden geoogst om de plant niet te verzwakken.
Samenvatting: plant een peer
- Bodem: matig vochtig, goed gedraineerd, los, licht zanderig tot leemachtig
- Locatie: zon tot halfschaduw
- Zaden planten: vanaf februari binnen beginnen en vanaf april buiten planten
- Plantknollen: Vanaf oktober (of vanaf begin maart); plant 5 cm diep in de grond; Plantafstand 80 - 100 cm
Zorg voor Apios americana
De aardpeer heeft weinig onderhoud nodig, behalve regelmatig water geven. Vooral voor de klimplant is een goed speeltoestel van belang. In de herfst sterfthet bovengrondse deel van de plant en kan in het voorjaar voor nieuwe groei worden ingekort. Omdat de peer winterhard is, hoeven de knollen niet uitgegraven te worden, maar kunnen ze in de winter in de grond blijven. Bollen in pot moeten tijdens de winter op een koele, vorstvrije plaats worden bewaard en mogen gedurende deze tijd slechts zeer spaarzaam worden bewaterd.
Zoals alle peulvruchten voorziet de peer zichzelf van stikstof. Op hun wortels zitten kleine ronde knobbeltjes, waarin stikstofbindende bacteriën in symbiose met de plant leven. Bemesting is echter zinvol, omdat niet alleen stikstof, maar ook andere voedingsstoffen zoals fosfor en kalium nodig zijn voor een gezonde groei. Daarnaast kunnen vaste planten na enkele jaren zonder bodemvoedingsstoffen komen te zitten. De eerste tekenen hiervan zijn een schaarse bloesembasis, zeer kleine of weinig aarden perenknollen of acute gebreksverschijnselen zoals geelverkleuring van het blad. Voor een goede opbrengst en gezonde planten adviseren wij regelmatig gebruik van een overwegend organische langetermijnmeststof - zoals onze Plantura biologische tomatenmest. De mestkorrels worden rond het oppervlak van de plant verwerkt wanneer deze in april ontluikt en zorgt voor een langdurige toevoer van essentiële voedingsstoffen.
Vermeerder aarde peer
Aardeperen kunnen worden vermeerderd uit zaden of wortelstokken. De zaden vormen zich na de bloei in lange, dunne peulvruchten. Zodra de plant sterft, kunnen de peulen worden geoogst en een paar weken binnen drogen. Als je de zaden al binnenin hoort ritselen, verwijder dan de peulen en bewaar ze op een droge, donkere en koele plaats.
Als alternatief kunnen de koudekiemen ook direct in de herfst worden gezaaid om de kiemremmende stoffen in de winter af te breken. Op sommige plaatsen vormen aarden peren echter geen zaden, dus hier moet vegetatieve vermeerdering worden gebruikt. De vermeerdering van de aardpeer via zijn smakelijke knollen gaat veel sneller en gemakkelijker. Om dit te doen, graaft u de knollen op in de herfst of het voorjaar wanneer de grond vorstvrij is en verplaatst u ze naar een nieuwe locatie.
Het oogsten en bereiden van de aarden peer
Peren kunnen de hele winter worden geoogst.
Laat echter altijd een paar knollen in de grond voor toekomstige oogst. Niet-geoogste aardperen blijven groeien en worden steeds groter. Een enkele aardpeerplant kanopbrengst ongeveer 2 kg bij piekontwikkeling. Vorstvrij weer en een graafvork zijn ideaal voor het oogsten van de aarden peren. De knollen kunnen ongewassen, koel en droog enkele weken worden bewaard, maar verliezen geleidelijk aan vocht. Gemalen peren worden eerst goed gewassen, eventueel geschild en naar wens bereid. Je kunt ze rauw of gekookt eten. Alle kookmethodes voor aardappelen zijn eenvoudig om te zetten in recepten voor aardpeer. Apios kunnen worden gekookt, gebakken of geroosterd, ze kunnen worden verwerkt tot aardappelpannenkoekjes of stoofschotels. Hele gedroogde tijgerperen kunnen worden vermalen en gebruikt zoals tijgernoten (Cyperus esculentus) om soepen in te dikken of als voedzaam additief in muesli en pap. Het hoge eiwitgeh alte van rond de 17% maakt de peer tot een vullend bijgerecht. De zaden van de peer kunnen ook gekookt en bereid worden als bonen.De pinda (Arachis hypogeae) behoort ook tot de peulvruchten en is verwant aan de aardpeer. Hoe je de peulvrucht in je eigen tuin kunt kweken, ontdek je bij ons.