Gezonde peulvruchten zijn een verscheidenheid aan groenten en zijn ideaal voor een plantaardig dieet. Bij ons kunt u achterhalen welke soorten tot de peulvruchten behoren.
Pulvruchten zijn gemakkelijk te kweken, hebben een positief effect op de bodem en zijn een integraal onderdeel van een uitgebalanceerd dieet. We introduceren de belangrijkste soorten en gaan in op de voedingswaarden van peulvruchten.
Wat zijn peulvruchten?
Pulsen zijn over het algemeen de zaaddozen van de peulvruchten (Fabaceae). Ze vormen een grote familie in het plantenrijk met meer dan 13.000 bekende soorten. Op enkele uitzonderingen na zijn peulvruchten groenten. Een vlinderachtige bloem en de resulterende peulvrucht, die het zijn naam geeft, zijn typisch. De planten vertonen vaak geveerde, afwisselende bladeren. Een klimmende, kruipende groei komt zowel voor als rechtopstaande, bossige of uitgestrekte planten. Na bestuiving van de bloem ontwikkelen zich langwerpige, soms zeer brede peulen, waarbinnen de zaden rijpen. Daarentegen hebben peulen, zoals die van de koolfamilie (Brassicaceae), een perkamentachtige scheidingslaag en dus twee kamers waarin de zaden afzonderlijk rijpen.
Peulvruchten vormen een ondergrondse symbiose met bodembacteriën om stikstof op te nemen. Deze eigenschap kan ook speciaal worden gebruikt voor bodemverbetering. Diverse peulvruchten worden daarom niet alleen in de tuin geplant, maar ook verwerkt in groenbemesters en bloeimengsels. In combinatie met onze Plantura biologische bodemactivator kan de bodemvruchtbaarheid en humusopbouw duurzaam worden verhoogd, vooral op uitgemergelde gebieden. Bovendien ondersteunen de mycorrhiza-schimmels in de bodemactivator het bodemleven als "startcultuur".
Voorbeelden en lijst van peulvruchten
De Paphiaceae-familie omvat een ongelooflijke verscheidenheid aan verschillende planten, van bomen en struiken totkortlevende kruidachtige planten en diverse groenten. Veel soorten zijn inheems in de tropen en subtropen, waar ze uitgroeien tot gigantische bomen of delicate stengels en bladeren vormen op dwergplanten, zoals mimosa (Mimosa pudica).
In het volgende zullen we het echter hebben over eetbare peulvruchten die ook in uw eigen tuin kunnen worden gekweekt.
Puls voor het kweken in de tuin:
- Faba Bean (Vicia faba)
- Fenegriek (Trigonella foenum-graecum)
- Boon (Phaseolus vulgaris)
- Erwt (Pisum sativum)
- Aarde peer (Apios americana)
- Pinda (Arachis hypogaea)
- Kikkererwten (Cicer arietinum)
- Lens (Lens culinaris)
- Lupine (Lupinus)
- Mungboon (Vigna radiata)
- Virginia klaver (Trigonella caerulea)
- Soja (Glycine max)
Hoe gezond zijn peulvruchten?
Vergeleken met andere soorten groenten bevatten de eetbare peulvruchten en hun zaden grote hoeveelheden eiwitten, meestal tussen de 20 - 40% van de droge stof. Vooral in veganistische voeding spelen peulvruchten en hun eiwitten een belangrijke rol, omdat ze dienen als vervanging voor dierlijke eiwitten. De verteerbaarheid van de zaden is echter lager in vergelijking met dierlijke eiwitten en daarnaast zitten er stoffen in peulvruchten, de zogenaamde fytines, die de opname van ijzer en zink in de darm remmen. Koolhydraten zijn ongeveer 15 - 40% in peulvruchten, kikkererwten en linzen hebben aanzienlijk hogere niveaus dan verse erwten of bonen. Soja en pinda's bevatten daarentegen grote hoeveelheden vetten die tot olie kunnen worden verwerkt. Peulvruchten bestaan gemiddeld uit 10 - 20% vezels en ondersteunen zo de darmfunctie. Daarnaast zijn peulvruchten een goede bron van mineralen omdat ze grotere hoeveelheden calcium, kalium, magnesium en fosfor bevatten. Ook opmerkelijk zijn de hoge niveaus van foliumzuur, provitamine A en B-vitamines in peulvruchten. Schabiger en fenegriek worden ook gebruikt als broodkruid vanwege de pittige smaak van de zaden.
In de meeste gevallen worden alleen de rijpe, gedroogde zaden van de peulvrucht geconsumeerd. Bij sommige soorten kunnen echter de nog groene peulen zelf en soms ook de bladeren van de plant als groente geoogst worden. Sommige peulvruchten zoals bonen en soja produceren giftige alkaloïden. Deze stoffen maken de groene, rauwe peulen volledig oneetbaar en kunnen leiden tot vergiftigingsverschijnselen zoals braken, misselijkheid, duizeligheid en krampen. Hoewel rauwe sperziebonen slechts kleine hoeveelheden alkaloïden bevatten, moeten ze voor consumptie altijd worden gekookt, geblancheerd of gestoomd, omdat de hitte de gevaarlijke stoffen neutraliseert. Erwten daarentegen kunnen ook zonder beperkingen rauw gegeten worden. Voor linzen en kikkererwten worden alleen de droge zaden zonder peul gegeten.
Erwten, linzen en dergelijke behoren ook tot de zogenaamde superfoods. Ontdek bij ons waar deze trend over gaat.