Benedict-kruid kan worden gebruikt als een effectieve medicinale plant voor spijsverteringsproblemen. Bij ons leer je alles over de plant-, oogst- en geneeskrachtige werking van Benediktenkraut.
Benedict kruid (Centaurea benedicta) is een grotendeels vergeten en onbekende medicinale plant. We presenteren de distelachtige plant in het profiel en geven tips voor het kweken van Benediktenkraut.
Benedictus kruid: oorsprong en eigenschappen
Benedictkruid behoort tot de madeliefjesfamilie (Asteraceae) en is ook bekend als Cardo Benedict-kruid, distelkruid, heidedistel of bitterdistel. Volgens recente bevindingen is de soort een van de diverse knoopkruiden (Centaurea), de oudere botanische namen Cnicus benedictus en Carduus benedictus Er zijn echter nog steedsin omloop. Benedictuskruid komt oorspronkelijk uit de Middellandse Zee en de Kaukasus. Het wordt voornamelijk in Spanje en Italië gekweekt als medicinale plant.
De eenjarige Benediktenkraut wordt 10 - 50 cm hoog en lijkt erg op een distel. De ruige harige geneeskrachtige plant groeit rechtop om neer te werpen en vertakt zich. Hun grote, afwisselende bladeren zijn gekarteld en stekelig aan de bladrand. Benedict's kruid vormt een basale bladrozet met gesteelde bladeren, terwijl de bovenste bladeren van de bloemstelen nauw aansluiten en de steel omsluiten. Tussen juni en augustus, met herfstzaai vanaf mei, verschijnen de buisvormige, gele bloemen van de Benediktenkraut, die zitten op een krans van puntige, geveerde, roomwitte tot wijnrode schutbladen. De stuifmeelrijke bloemen zijn populair bij bijen en andere bestuivers. Na bestuiving langwerpige, licht gegroefde, donkerbruine zaden met een borstelige aanhangselvorm. De bittere smaak van de bladeren is typerend voor de Cardo Benedictijnse plant.
Is het kruid van Benedictus een onkruid? De distel van Benedictus wordt op onze breedtegraden niet als een belangrijk onkruid beschouwd. In het Middellandse Zeegebied komt het steeds vaker aanVeldranden, maar slechts heel af en toe wild in dit land.
Groeiend Benedict Herb
De benedictijn staat het liefst in de volle zon op goed doorlatende, matig voedselrijke, matig droge tot matig vochtige grond. Rotstuinen en steppebedden zijn ideaal voor het planten met Benedictuskruid. De geneeskrachtige plant kan zowel in bedden als in potten en plantenbakken worden gekweekt. De planter moet een inhoud hebben van minimaal vijf liter om een goede watervoorziening te garanderen. De eenjarige geneeskrachtige plant wordt gekweekt door zaaien tussen april en mei of voor overwinteringscultuur vanaf eind september direct buiten. Als bladrozet is de Benediktenkraut zeer winterhard, maar zodra de eerste bloemen zich vormen, wordt de plant veel gevoeliger voor kou. De zaden van Benediktenkraut zijn slechts tot 0,5 - 1 cm bedekt met substraat. Het ontkiemen duurt een paar weken, maar kan worden versneld door de zaden 24 uur in warm water te weken. Voorkweken binnen vanaf maart is ook mogelijk. Een voedingsarm substraat zoals onze veenvrije Plantura biologische kruiden- en zaadgrond is hiervoor geschikt. Het zorgt voor een goede beluchting van de wortels en vermindert het risico op wateroverlast en wortelrot.
Vanaf half mei kunnen de vroege jonge plantjes uitgeplant worden in een voedingsrijk substraat of normale tuingrond. De afstand tussen afzonderlijke planten moet 20 - 30 cm zijn. Bereid de grond voor het planten voor, verwijder ongewenst onkruid en maak het substraat los. Voor de teelt van Benediktenkraut in de pot dient een 5 - 10 cm hoge drainagelaag van grind, zand of geëxpandeerde klei op de bodem van de pot onder de grondlaag te worden aangebracht om wateroverlast te voorkomen. De jonge planten worden vervolgens geplant met een handschop. In direct gezaaide rijen moeten planten die te dicht bij elkaar zijn ontkiemd op een afstand van 20 - 30 cm worden gescheiden. Na het planten wordt het uitgebreid bewaterd.
De juiste zorg
Benedictus kruid heeft weinig verzorging nodig. In het jonge plantstadium loont het de moeite om regelmatig het onkruid tussen de rijen en de afzonderlijke planten te verwijderen. Dit maakt het later ook gemakkelijker oogsten, omdat er geen ongewenste of zelfs giftige planten hoeven te worden uitgezocht na het snijden. Irrigatie is alleen nodig in zeer droge en hete zomers. De enige relevante ziekte in ongunstige zomers is echte meeldauw (Erysiphe cichoracearum),die vóór de oogst kan plaatsvinden.
Oogst, gebruik en effect van Benedictus-kruid
Het Benedictus-kruid wordt kort voor of tijdens de bloei geoogst, omdat het in dit stadium de meeste werkzame stoffen bevat. De hele plant wordt gebruikt met uitzondering van de wortel. Het onkruid is snel en eenvoudig te verwijderen met een tuinschaar. Tincturen of kruidenlikeuren kunnen direct met verse bladeren worden bereid. Om voor thee te gebruiken, moeten de planten worden uitgespreid en een paar weken op een warme, luchtige plaats worden gedroogd. Het droge kruid kan worden gehakt en bewaard in een luchtdichte verpakking.
Benedictkruid bevat essentiële oliën en bitterstoffen zoals cnicine en artemisiifolin, die een positief effect hebben op maagsap, galblaas en lever. Benedictijnse thee wordt meestal gemaakt van de gedroogde medicinale plant voor diarree, misselijkheid, verlies van eetlust en algemene spijsverteringsproblemen, met een dagelijkse dosis van vier tot zes gram van het gedroogde kruid.
Een bewezen combinatie voor steenproblemen en brandend maagzuur is de Kardobenedikten-wijn, waarbij naast Benediktenkraut ook alsem (Artemisia absinthium), duizendguldenkruid (Centaurium ) en White Horehound (Marrubium vulgare) zijn in gelijke delen opgenomen.
Tijdens zwangerschap en borstvoeding, maar ook met een bekende allergie voor madeliefjes, zoals arnica (Arnica montana), duizendblad (Achillea) of kamille (Matricaria recutita), maar het gebruik van benedictijns kruid moet worden vermeden om allergische reacties te voorkomen.
Een andere relatief onbekende medicinale plant die op veel plaatsen in het wild groeit, is de toorts (Verbascum). Bij ons leer je alles over de verschillende soorten, de teelt en het gebruik van de toorts.