De tijgernoot is noch een noot, noch een amandel en verrukt met zijn unieke, zoete smaak. We introduceren de tijgernoot en geven tips voor het kweken in je eigen tuin.
De tijgernoot wordt al een aantal jaren in biologische winkels gevonden en wordt als extreem gezond beschouwd. Ook de zoete knobbeltjes groeien bij ons, in potten of in de tuin. Lees meer over de oorsprong van de tijgernoot, zijn eigenschappen en speciale aspecten van de teelt.
Tijgernoot: oorsprong en eigenschappen van de tijgernoot
De tijgernoot (Cyperus esculentus) is ook bekend als tijgernoot of chufanoot en komt oorspronkelijk uit Afrika. Het vond voor het eerst zijn weg naar Spanje in de 8e eeuw en van daaruit verder naar het noorden. Tijgernoten zijn in Duitsland al heel lang bekend en worden hier al sinds minstens de 19e eeuw verbouwd. In 1849 publiceerde Heinrich von Gerstenbergk het boek "De tijgernootboom in het algemeen en het geheim daarin gevonden om snel rijk te worden" van Heinrich von Gerstenbergk, waarin boeren instructies kregen voor het succesvol kweken van de waardevolle en vond dure tickets.
De tijgernoot is niet verwant aan de amandel, hij behoort tot de zure grassen (Cyperaceae). De plant bereikt een hoogte van 30 tot 60 centimeter. Hun bladeren zijn driehoekig, grasachtig, taps toelopend en ongeveer 0,5 tot 1 centimeter breed. In de nazomer vormen zich geïsoleerde geelachtige bloemen, maar meestal bloeit de tijgernootplant niet in ons land. Onder de grond vormen zich kleine lichtbruine tot zwarte knobbeltjes op dikke witte wortels, de eigenlijke tijgernoten. Afhankelijk van de variëteit kunnen ze een lengte bereiken van maximaal 3 centimeter. Tussen de erwtgrote variëteit 'Prolific', de grote zwarte 'Large Black' en de heerlijk zoete 'Long Sweet' zijn er tal van andere soorten tijgernoten. Alle soorten hebben een zoete en nootachtige smaak, waaraan ze de naam tigernut te danken hebben.
Tip: In veel regio's is de tijgernoot een invasieve neofiet die in het wild groeit op velden en snel inheemse planten verdringt. in deIn uw eigen tuin dient u er daarom voorzichtig mee om te gaan, zodat het zich van daaruit niet verder verspreidt. Dit omvat het gebruik van een wortelbarrière en het voorkomen van bloei door de knoppen direct af te snijden.
Plantaardige tijgernoten
Tijgernoten houden van warmte, maar verdragen geen extreme droogte. Je hebt dus een zonnige standplaats nodig op losse grond met een goede waterberging en nooit helemaal uitdrogen. De smakelijke tijgernoten worden alleen vermeerderd via hun ondergrondse knobbeltjes. Zogenaamde tijgernootzaden zijn in de handel verkrijgbaar, maar dit zijn de wortelknollen. Vanaf eind mei kan de tijgernoot buiten geplant worden, want dan is de grond warm genoeg voor de plant, die uit Afrika komt. Eerder in het jaar, vanaf maart, kunnen de planten binnen in potten worden gekweekt en buiten worden geplaatst of later worden geplant. Week de knobbeltjes een nacht in lauw water om ze voort te stuwen. Vul nu potten voor de individuele tijgernoten met een voedselarme potgrond, zoals onze Plantura biologische kruiden- en zaadgrond. Het veenvrije, compostrijke substraat slaat vocht op voor een optimale plantontwikkeling en zorgt toch voor voldoende ventilatie van de jonge wortels. De afzonderlijke tijgernoten worden in de potten geplaatst, bedekt met ongeveer 2 cm aarde en eenmaal krachtig bewaterd. Bij 20 tot 25 °C zullen de knobbeltjes al snel de eerste wortels ontkiemen en scheuten beginnen te vormen. Laat de zaailingen na het ontkiemen verder groeien op een koelere en helderdere plaats tot het planten. Eind mei mogen de tijgernoten nu naar buiten. Om tijgernoten in een bed te laten groeien, moeten de planten 30 x 30 cm uit elkaar in de grond worden geplant, rondom werken met een overwegend organische langetermijnmeststof, zoals onze Plantura organische universele meststof, en krachtig water geven na het planten. Het plantaardige granulaat wordt in de loop van de tijd afgebroken door bodemorganismen en geeft zo op lange termijn de voedingsstoffen vrij die het bevat voor de tijgernootplant.
Als je in potten wilt kweken, plaats dan twee of drie planten bij elkaar in een middelgrote bak van ongeveer 10 liter gevuld met voedingsrijke potgrond, voeg wat langzaamwerkende meststof toe en geef krachtig water. Zet de pot vervolgens op een warme, zonnige plek. Om te voorkomen dat de grond op warme dagen uitdroogt, moet het oppervlak van de grond regelmatig worden gemulleerd, bijvoorbeeld met gemaaid gras of bastmulch.
Tip: Vooral in warmere streken groeit de tijgernoot graag ongebreideld en verspreidt hij zich snel ongecontroleerd. een ongeveer 30 cmdiepe wortelbarrière rond het bed voorkomt dit effectief.
Zorgen voor Tijgernoten
De verzorging van de tijgernoot is vrij eenvoudig, omdat hij in de zomer alleen regelmatig water hoeft te krijgen, zodat er veel wortelknollen ontstaan en de planten geen last hebben van droogte. Afgezien van kunstmest bij het planten, heeft de tijgernoot geen extra voeding nodig.
Na de oogst is het tijd om de knobbeltjes voor het volgende seizoen te overwinteren. De tijgernoot kan zowel binnen in de vorm van gedroogde knobbeltjes als buiten overwinterd worden. De plant zelf sterft in de herfst bovengronds af, maar de knobbeltjes van de tijgernoot zijn voorwaardelijk winterhard en ontkiemen in het volgende voorjaar na zachte winters weer. Een dikke laag mulch van bladeren beschermt ook de tijgernoten die in de grond zitten tijdens het koude seizoen.
Tijgernoten oogsten en bewaren
De oogst van tijgernoten begint in oktober, wanneer het gebladerte van de grasachtige planten bruin wordt en afsterft. Met behulp van een graafvork til je het wortelstelsel en de heerlijke knobbeltjes uit de grond. De tijgernoten zijn nu gemakkelijk te verzamelen, maar was ze alleen kort voor gebruik. Vers van de grond, slechts voorzichtig gewassen en met de schil, smaken de tijgernoten bijzonder lekker. De tijgernoten kunnen echter ook voorzichtig en langzaam bij 50 - 60 °C in de oven of dehydrator worden gedroogd en zo tot twee jaar worden bewaard.
Gebruik en ingrediënten van tijgernoten
Tijgernoten zijn een echt alternatief voor alle mensen met een notenallergie en worden bijzonder goed verdragen. Tijgernoten zijn ontzettend gezond, ze bevatten veel mineralen en vitamines zoals biotine, calcium, kalium en magnesium. Ze bestaan uit ongeveer een kwart vet, bijna een derde koolhydraten en ongeveer 7% eiwit. Het hoge vezelgeh alte tussen 14 en 24% is bijzonder vullend en verteerbaar. Tijgernoten hebben daarom een bijzonder positief effect op de darmen. De wortelknollen kunnen rauw worden gegeten, maar ze worden meestal gevonden in de vorm van tijgernootmeel of geroosterd en geschaafd als ingrediënt voor tijgernootmueslis of pap. Hele, gedroogde tijgernoten kunnen dienen als een vullende, gezonde snack tussen de ma altijden door. In Spanje worden tijgernoten verwerkt tot horchata de chufa, een frisdrank gemaakt van suiker en gemalen en geweekte tijgernoten.
Tijgernoten en pinda's zijn verbonden, behalve waar ze zijn ontwikkeldAmper iets. Maar ook de pinda, die uit Zuid-Amerika komt, kan hier verbouwd worden. Lees meer over de plantkunde en de teelt van de populaire peulvrucht in ons speciale artikel.