- Japanse druiven: herkomst en eigenschappen
- Japanse druivenbessen planten
- De belangrijkste zorgmaatregelen
- Is de Japanse druivenbes winterhard?
- Vermeerdering van Japanse Grapeberries
- Japanse druiven oogsten: wanneer en hoe doe je dat
- Smaak, ingrediënten en gebruik van Japanse druivenbessen
Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
De Japanse druivenbes is nauw verwant aan frambozen en bramen. We presenteren de Aziatische schat en geven tips over teelt, verzorging en gebruik.
Ondanks zijn oorsprong uit het Verre Oosten, kan de exotische Japanse druif hier ook worden verbouwd en draagt hij smakelijke vruchten. In dit artikel leer je alles over raskeuze, teelt, verzorging en oogsttijd van de Japanse druif.
Japanse druiven: herkomst en eigenschappen
De Japanse druif (Rubus phoenicolasius) behoort tot de rozenfamilie (Rosaceae) en behoort tot het geslacht Rubus. De soortnaam phoenicolasius bestaat uit de delen phoenix (=karmozijnrood, vosrood) en lasios (=dicht behaard, ruig) samen en zinspeelt op de behaardheid van de scheuten. De Japanse druivenbes is nauw verwant aan bramen (Rubus fruticosus) en frambozen (Rubus idaeus). Sommige bronnen noemen de Japanse druivenbes een hybride tussen braam en framboos, vergelijkbaar met loganbes of tayberry. Deze oversteek had echter op een natuurlijke manier moeten plaatsvinden, dus zonder menselijke tussenkomst. Zoals de naam al doet vermoeden, komt de Japanse druif voor in Japan, maar is ook inheems in Korea en China. Het wordt sinds het einde van de 19e eeuw door mensen gebruikt en wordt sinds de tweede helft van de 20e eeuw ook in dit land verbouwd. De Japanse druivenbes is ook bekend als druivenbraam, Japanse framboos of roodharige framboos.
Het groeit als een ongebreidelde, 2-3 meter hoge en net zo brede, rechtopstaande en bladverliezende struik met overhangende of uitgestrekte zijscheuten. Er zijn slechts een paar dunne stekels op de roodbruine staafjes. In plaats daarvan zijn de scheuten dicht en borstelig bedekt met rode klierharen, wat de plant een exotische maar ook uiterst elegante uitstraling geeft. De donkergroene, drie- tot vijfvoudige bladeren zijn ongeveer 10 centimeter lang en zijn aan de onderkant gevlokt met wit. De Japanse druivenbes vormt net als zijn verwanten worteluitlopers en kan zich daarom goed verspreiden. Oude planten kunnen een ruimte van 16-20 m² innemen. dezachtroze bloemen van de Japanse druif staan in kleine trossen. De bloeiperiode loopt van juni tot juli. De bloemknoppen zijn, net als de scheuten, rood van kleur en hebben plakkerige, borstelige haren. De aanvankelijk abrikooskleurige, halfronde steenvruchten rijpen van juli tot augustus, worden dan diep wijnrood en voelen een beetje plakkerig aan.
Japanse druivenbessen planten
Voor de binnenlandse teelt is er geen onderverdeling van de Japanse druivenbes in variëteiten, het is waarschijnlijk tot nu toe niet gekweekt omdat het een zeldzame exotische bes is. Soms aangeboden als een hybride bes of onder bramenrassen, is de Japanse druivenbes strikt een eigen soort.Japanse druiven zijn niet kieskeurig over hun locatie, zolang het maar enigszins beschut en warm is. Net als bramen groeien ze op elke grondsoort zolang er geen wateroverlast is. De ideale standplaats voor Japanse druiven is zonnig tot halfschaduw op matig voedselrijke grond met een kalkhoudende tot neutrale pH die vocht goed opslaat. Of je laat de krachtige struiken verwilderen of je leidt de Japanse druivenbessen naar klimhulpen of latwerk langs muren en hekken. Het kan ook worden gekweekt als een vruchtdragende haag.
De Japanse druivenbessen worden in het voorjaar geplant na de ijsheiligen, omdat de jonge planten de eerste jaren nog wat vorstgevoelig zijn en de planten die nauwelijks wortel hebben geschoten kunnen worden beschadigd. Op deze manier kan het de eerste winter sterke wortels vormen en zich al enigszins vestigen. Voor het planten moet de grond worden verrijkt met organisch materiaal, zoals volwassen compost, en over een groot gebied worden uitgegraven. Individuele Japanse druiven moeten 150 cm uit elkaar worden geplaatst zodat ze zich goed kunnen ontwikkelen. Graaf bij het planten een diep gat en plaats de Japanse druivenbes erin zodat deze ongeveer 10 cm lager zit dan voorheen. De scheutknoppen op de wortelhals zijn bedekt met aarde en kunnen zich goed ontwikkelen.
Bij het planten van druiven in potten moet de planter minimaal 10-15 liter bevatten en moet de struik elk jaar naar een grotere emmer worden verplaatst. Voor het planten in potten raden wij een voedingsrijke potgrond aan, zoals onze Plantura biologische universele aarde. Het biedt jonge planten aBasisvoorziening met alle essentiële voedingsstoffen en bevordert wortelgroei en bodemleven door het hoge compostgeh alte.
Tip: Om te voorkomen dat de Japanse druif zich overmatig in de tuin verspreidt, moet u bij het planten een wortelscherm van ongeveer 40 cm diep planten. De ondiepe wortels verspreiden zich dus alleen binnen de barrière door middel van worteluitlopers.
Samenvatting: Japanse druivenbessen planten
- Locatie: Zonnig tot gedeeltelijk in de schaduw
- Bodem: vochtvasthoudend, matig voedzaam, kalkhoudend tot neutraal pH
- Planttijd: Na de ijsheiligen
- Plantafstand: 150 cm
De belangrijkste zorgmaatregelen
De Japanse druif is uiterst gemakkelijk te verzorgen, want zodra hij zich in de tuin heeft genesteld, hoef je maar op een paar punten te letten. Heesters die nog jong en vers geplant zijn, moeten in droge zomers worden bewaterd, anders stopt de vruchtvorming en kunnen takken afsterven.
In het voorjaar moeten de voedingsstoffen die in de loop van het jaar zijn onttrokken, worden ververst met volwassen compost of een langdurige meststof zoals onze Plantura organische universele meststof. Hiertoe worden de mestkorrels in het oppervlak rond de bessenstruik gewerkt en verteren ze gedurende maanden, wat betekent dat de aanwezige voedingsstoffen slechts langzaam en zonder risico van uitspoeling voor de planten beschikbaar zijn. Een andere zorgmaatregel is het snoeien van de Japanse druif. De Japanse wijnbes draagt op de shoot van het voorgaande jaar. Versleten stokken sterven na de oogst. Daarom worden in de herfst elk jaar oude, geoogste en droge scheuten dicht bij de grond verwijderd.
Is de Japanse druivenbes winterhard?
Als volwassen plant is de Japanse druivenbes volledig winterhard. Jonge planten buiten moeten de eerste twee jaar worden beschermd tegen extreme temperaturen onder het vriespunt met kreupelhout of vlies. Planten in pot mogen in de winter niet onbeschermd buiten staan, omdat het risico bestaat dat de kluit doorvriest en de plant ernstig beschadigd raakt. Japanse druiven dienen daarom in potten te worden overwinterd op een vorstvrije plaats rond de 5 °C en op een lichte plek in een schuur of tuinhuisje.
Vermeerdering van Japanse Grapeberries
Japanse druiven kunnen vegetatief worden vermeerderd via worteluitlopers of stekken, maar ook generatief via hun zaden. Het kweken van zaailingen uit Japanse druivenpitten is echter geen gemakkelijke taak. Eerst moet het vruchtvlees rond de zaden nat en koud wordenlosmaken. De zaden zijn koude kiemen, dus ze hebben een langdurige koude prikkel nodig om überhaupt te kunnen ontkiemen. Na de koudebehandeling, die 4-6 weken duurt, worden de zaden oppervlakkig op het kweeksubstraat verspreid en slechts licht aangedrukt. Dit is nodig omdat het ook lichtkiemers zijn die licht nodig hebben om kieming op gang te brengen. Bij ongeveer 15-18 °C en een hoge luchtvochtigheid duurt het ontkiemen ongeveer 2-4 weken. Na nog eens vier weken kunnen de tere jonge planten voor de eerste keer worden verplant.
De talrijke worteluitlopers van de plant zijn ideaal om de Japanse druivenbes veel sneller en gemakkelijker te vermeerderen. Ze kunnen in de herfst of het voorjaar met een schop van de moederplant worden afgesneden, opgegraven en op een nieuwe plek worden gezet. Zelfs gesneden scheutstekken van ongeveer 15 cm lang wortelen meestal snel in vochtige grond en vormen snel zelfstandige planten. Een ander alternatief zijn de veelal natuurlijk gevormde zinkers. Wortels ontwikkelen zich op op de grond liggende scheuten wanneer ze in contact komen met de aarde. Als de zinkloodjes al goed geworteld zijn, kun je een snoeischaar gebruiken om de verbinding tussen de staaf en de moederplant door te snijden, het zinklood op te graven en te verplaatsen.
Japanse druiven oogsten: wanneer en hoe doe je dat
De dieprode, licht plakkerige vruchten van de Japanse druif worden geoogst tussen juli en begin september. Als ze volledig rijp zijn, komen de tros steenvruchten, net als frambozen, goed en gemakkelijk los van de stengel en kunnen ze worden verzameld.
Tip: Overigens vermijden maden en vele andere plagen de Japanse druivenbes, dus je kunt zonder aarzelen oogsten en van de vruchten genieten. Er wordt aangenomen dat de plakkerige haren op scheuten en kelken veel van de typische frambozenplagen, zoals de frambozenkever (Byturus tomentosus) weghouden.
Smaak, ingrediënten en gebruik van Japanse druivenbessen
De smaak van rijpe Japanse druiven is zoet, aromatisch en aangenaam verfrissend scherp en wijnachtig. Het is ideaal om zo uit de bush te snacken. De vruchten kunnen echter niet worden bewaard en moeten daarom direct na de oogst worden verwerkt.
Echte lekkernijen zijn in chocolade gedompelde rozijnen, zelfgemaakte Japanse rozijnenjam of -marmelade en ook fruitwijn. In principe zijn ook alle bereidingen van frambozen of bramen mogelijk, zoals sap, chutney of likeurOm te zetten in recepten voor Japanse druiven. Door het hoge mineraalgeh alte is de Japanse druivenbes zeer gezond en scoort vooral goed met zijn hoge vitamine A- en C-geh alte.
Onder de frambozenachtige vruchten is er ook de diverse zalmbes. Introductie van de weinig bekende plant en zijn beste variëteiten om in je eigen tuin te kweken.