Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
Valerian helpt bij innerlijke rusteloosheid en slaapstoornissen. Het is gemakkelijk om in je eigen tuin te kweken - we laten je zien hoe.
Veel mythen en verhalen omringen de echte medicinale valeriaan (Valeriana officinalis). Hij zou soulvolle beulen hebben geholpen om bloeddorstig te worden en de rattenvanger van Hamelen zou de ratten uit hun holen hebben gelokt met valeriaan. In ieder geval werkt het door de stoffen die het bevat als afrodisiacum op katten. Als medicinale plant is het erg populair bij rusteloosheid en slaapstoornissen. Het kan worden gebruikt als tablet, thee, capsule of tinctuur. En ook in de keuken kan het kiemende jonge lentekruid in een salade worden verwerkt - bijvoorbeeld bij de nauw verwante veldsla (Valerianella). Om succesvol te kunnen oogsten van zelfgekweekte valeriaan, zijn er een paar dingen waar je rekening mee moet houden. We begeleiden je stap voor stap naar het succesvol kweken van het populaire geneeskrachtige kruid in je eigen tuin.
1. Locatie
Valeriaan voelt zich het prettigst op een zonnige locatie. Maar zelfs in de halfschaduw gedijt het in een mum van tijd. In tegenstelling tot mediterrane kruiden geeft valeriaan, afkomstig uit Europa en West-Azië, de voorkeur aan een vochtige standplaats boven een stenige en droge standplaats. In het wild wordt hij daarom vaak gevonden in de buurt van wateren. Te zware grond, zoals kleigrond, tast echter ook valeriaan aan. Omdat deze bodems voorkomen dat het zijn wortels en zijn felbegeerde wortelstok ontwikkelt. In plaats van haar groeipotentieel van meer dan een meter volledig te ontwikkelen, schittert de onvolgroeide groei en als gevolg daarvan lagere opbrengsten.
2. Voortplanting
De gemakkelijkste manier om valeriaan te vermeerderen is door te zaaien. Zaaien in maart of begin april, bij voorkeur binnen in een zaaibak. Als ze op dit moment buiten worden gezaaid, kunnen de tere zaailingen door vorst in gevaar komen. In het bed is het echter mogelijk om de zaden al in mei zonder problemen te verspreiden. Omdat valeriaan in het licht ontkiemt, mag het zaaigoed niet bedekt worden met substraat. Anders zou het kiemproces van het zaad worden belemmerd. Moet daarom regelmatig worden gecontroleerdzorg ervoor dat het zaad voldoende vochtig is. Om de best mogelijke resultaten te bereiken voor de vier tot zes weken durende ontkieming van de valeriaan, moet indien mogelijk alleen vers zaad van het voorgaande jaar worden gebruikt. Het valeriaanzaad verliest zijn vermogen om zeer snel te ontkiemen, zodat er straks geen kleine plantjes meer uit het zaadje groeien als het er al een paar jaar staat.
3. Water geven en bemesten
De valeriaan houdt van een vochtige standplaats, maar houdt ook niet van wateroverlast. Daarom moet het regelmatig worden bewaterd, maar niet zodanig dat de locatie volledig nat dreigt te worden. Het is echter niet zo goed bestand tegen langere perioden van droogte als zijn mediterrane collega's. Extreme droogte kan bij valeriaan zelfs relatief snel tot de dood leiden. Het moet ook af en toe worden bewaterd als de valeriaan in het bed wordt geplant. Bij het kweken in pot moet er veel vaker water gegeven worden. Daarom mag de pot niet meteen te klein zijn.
Bij het telen op bedden is een goede, humusrijke ondergrond meestal voldoende voor een voldoende aanvoer van voedingsstoffen. Dit kan bijvoorbeeld worden bereikt door in de lente organische materialen zoals compost of mest of organische commerciële meststoffen zoals hoornkrullen of beendermeel toe te voegen.
Voor bemesting geldt hetzelfde als voor water geven: ook hier moeten mensenhanden vaker geholpen worden dan bij buitenteelt. Als u een overwegend organische organische meststof gebruikt, zoals onze Plantura organische universele meststof, is één bemesting aan het begin van de groeifase in het voorjaar voldoende.
4. Onderhouden
Valeriaan kweken in je eigen tuin vereist eigenlijk geen grote onderhoudsmaatregelen. Het klassieke probleem van de winterslaap is ook niet van toepassing, omdat de bovengrondse delen van de valeriaanplant in de herfst afsterven. De ondergrondse wortelstokken, die de winter overleven, zijn winterhard. Valeriaan kan echter af en toe worden aangevallen door schadelijke organismen. Als bladluizen verschijnen, kunnen deze het beste en voorzichtigst worden afgesproeid. In het geval van echte meeldauw vormt zich een wit schimmelgazon op de bladoppervlakken. In dit geval moet de bemesting onmiddellijk worden gestopt en moeten de planten verder worden gescheiden als ze te dicht zijn.
5. Oogst
Bij het kweken van valeriaan moet vooral de wortelstok worden geoogst. Daarom wordt er pas in het tweede teeltjaar geoogst, wanneer de planteenmaal in winterslaap. Dan zou ze meer tijd hebben om het ondergrondse systeem goed te trainen. Dit zorgt voor een rijke valeriaanoogst. De plantendelen worden dan in het najaar voorzichtig opgegraven en kunnen worden bewaard. Je kunt echter ook de rijpe zaden van de plant gebruiken (deze hebben dezelfde werking als de wortelstok). Zodra de bloeiwijzen met de zaden in de herfst bruin kleuren, kunnen ze worden geoogst.
6. Winkel
Zowel de ondergrondse delen van de plant als de zaden worden na de oogst enige tijd gedroogd. De zaden kunnen gemakkelijk worden verwijderd, de wortelstokken kunnen worden geraspt. Beide kunnen vervolgens in verschillende vormen verder worden verwerkt. Gebruikt als thee, hoeft niets te worden verwerkt. Als je echter zalven of tincturen van valeriaan wilt maken, moeten de zaden en delen van de wortelstok worden verpoederd.
Er zijn geen buitengewone tuiniervaardigheden nodig om met succes valeriaan in je eigen tuin te kweken. Het rustgevende kruid mag echter niet worden verwaarloosd en is een beloning voor een regelmatige watervoorziening met een overvloedige oogst.