Iedereen die op zoek is naar een ongecompliceerde en veelzijdige appelboom voor in de moestuin of boomgaard, moet de variëteit 'Josef Musch' eens van dichterbij bekijken. Introductie van de niet veeleisende appelsoort.
De 'Josef Musch'-appel is een sterk aanbevolen soort voor de moestuin. Naast de lage eisen aan bodem en klimaat is de middelsterke groei een voordeel dat vooral in kleine tuinen goed van pas komt. De vrucht van 'Josef Musch' is lekker genoeg om als dessertappel te gebruiken, maar is ook zeer geschikt voor verwerking en cider. Omdat de boom ook robuust is tegen kou en ongedierte, kan 'Josef Musch' met recht worden omschreven als een waardevolle aankoop voor de weideboomgaard en de privétuin.
Josef-Musch-Apfel: Profiel
| Synoniemen | 'poesje' |
| Fruit | groot tot zeer groot; groenachtige tot strogele grondkleur met karmijnrode topkleur |
| Smaak | vol, licht zuur |
| Opbrengst | gemiddeld tot hoog, nauwelijks fluctuerend |
| Oogsttijd | Mid september tot oktober |
| Rijpheid voor plezier | vanaf november |
| Houdbaarheid | goed; Kan bewaard worden tot februari |
| Groei | aanvankelijk matig sterk, later zwakker |
| Klimaat | lage claim |
| Ziekten en plagen | robuust tegen ziekten; vatbaar voor kommaschaalinsecten |
Oorsprong en geschiedenis
Joseph Musch was de ontdekker van de toevallige zaailing en gaf zo zijn naam aan het appelras 'Josef Musch'. Het werd voor het eerst schriftelijk genoemd in 1872 en wordt in detail gepresenteerd in het Pomological Monthly Bulletin van 1881. De rambur-vormige vrucht is nauw verwant aan 'Baumann's Renette' en wordt vandaag de dag nog steeds met succes gekweekt, vooral op grote hoogte.
Smaak en eigenschappen van de ‘Josef Musch’-appel
De vrucht van het appelras 'Josef Musch' is groot tot zeer groot en ziet eruit als een typische rambur. Dus de vorm isbolvormig afgeplat en heeft brede, duidelijk zichtbare randen. De stengel is dik en kort. Soms zijn de helften ongelijk uitgesproken door onvolledige bevruchting. De basiskleur van de schil is groengeel en strogeel wanneer deze volledig rijp is. De heldere karmozijnrode, vervaagde en gestreepte kleur bedekt bijna de hele vrucht. De appel kan zwaar geroest zijn, vaak zijn er netachtige patronen en veel grote roestvlekken of wratten rond individuele lenticellen. De schil is vrij grof en stevig. De pulp binnenin heeft duidelijk zichtbare groene vaatbundellijnen. Het is witgeel en heeft grote cellen, is niet erg knapperig en niet erg sappig, maar heeft een goede, volle smaak met weinig zuurgraad. De rijpe Josef Musch-appel ruikt sterk.
Groeien en zorgen voor Josef Musch: zo werkt het
De appelboom van de variëteit 'Josef Musch' is een relatief weinig veeleisende boom. Hoewel hij de voorkeur geeft aan voedselrijke, leemachtige grond en constant droge grond niet goed verdraagt, stelt hij weinig andere eisen. Bij voldoende bemesting van de appelboom doet het ras het goed op bijna alle tuingronden en ook in verschillende klimaten.
De lage klimaateisen van 'Josef Musch' zijn een populaire eigenschap, vooral op hoogtes van meer dan 500 meter boven zeeniveau. Zelfs met koude wind en koele zomers rijpen de vruchten nog steeds betrouwbaar.
De groei van het ras is medium als het jong is en vertraagt later. De boom is meestal maar middelgroot, hoewel groei en uiteindelijke grootte natuurlijk worden beïnvloed door de gebruikte onderstam. De vertakking van de boom is slechts zwak, zodat de kronen licht en seniel zijn. Regelmatig snoeien om de vitaliteit te behouden is daarom bij 'Josef Musch' erg belangrijk om altijd jong fruithout te genereren dat hoogwaardige appels vormt.
De variëteit kan worden gekweekt als halfstam, standaard of als gevormde vrucht, zoals leivruchten.
De bloemen verschijnen vroeg tot midden vroeg met grote bloembladen. Als bestuivers zijn de rassen 'Baumanns Renette', 'Cox Orange', 'Croncels', 'Gelber Bellefleur', 'Gelber Edelapfel', 'Goldparmäne', 'Landsberger Renette', 'Ontario' en 'Weißer Klarapfel' geschikt. Aan de andere kant kan het stuifmeel van 'Josef Musch' niet bijdragen aan de bestuiving van deze variëteiten, omdat het ras triploïde is, d.w.z. een drievoudige genetische samenstelling heeft en daarom niet compatibel is met diploïde variëteiten zoals hierboven vermeld. Het is daarom beter om twee soorten bestuivers in de buurt te hebbenzodat ze elkaar ook kunnen bevruchten.
Regelmatige bemesting zorgt voor gemiddelde tot hoge opbrengsten, maar overmatige kaliumbemesting kan leiden tot een relatief calciumtekort, waardoor de vrucht ontpit wordt. Het is daarom erg belangrijk om langzaam werkende, organische meststoffen te gebruiken bij het bemesten.
De appelboom 'Josef Musch' is zeer resistent tegen ziekten, maar wordt volgens ervaringsrapporten bij voorkeur aangevallen door schildluizen.
Appelras 'Josef Musch': oogsten en gebruiken
De 'Josef Musch'-appel is klaar om te plukken vanaf ongeveer half september, afhankelijk van het weer, en de oogst gaat door tot in oktober. Vroeg geplukte appels worden bewaard en gaan tot februari mee. Het fruit moet echter zeker regelmatig worden gecontroleerd in de appelbewaring, omdat ze de neiging hebben om te rotten in de bewaring. De Josef Musch appels zijn vanaf november eetbaar aan de boom. 'Josef Musch' wordt alleen als dessertappel op de tweede plaats gebruikt, al is de smaak goed. Omdat hij bijzonder lekkere sappen en puree produceert, wordt de appel vooral gebruikt voor cider en verwerking.
Als je een appelboomgaard plant, moet je variëteiten kiezen die elkaar aanvullen. Dit is het geval bij de rassen 'Landsberger Renette' en 'Josef Musch': ze worden ongeveer tegelijkertijd geoogst en de Landsberger Renette is een heerlijke, aromatische dessertappel.