Zeevruchten uit de tuin? De oesterplant smaakt bijna zoals zijn naamgenoot. We laten je zien hoe de oesterplant zich bij jou thuis voelt.
De oesterzwam is bij velen bekend, maar de oesterplant? Bijna niemand kent de fijnbladige plant. Vooral in Duitsland blijft de plant een echte zeldzaamheid. Ten onrechte heeft de oesterplant (Mertensia maritima) immers allerlei eigenschappen: hij smaakt niet alleen verwarrend veel op de gelijknamige zeevruchten, hij kan ook zonder enige problemen. In ons artikel laten we je zien wat de oesterplant nodig heeft om zich goed te voelen in je tuin.
Oesterplant: Wat is dat?
Oorspronkelijk komt de oesterplant uit de kustgebieden van Noord-Europa, bijvoorbeeld uit Schotland of IJsland. In overeenstemming met het barre klimaat dat daar heerst, is de oesterplant zeer robuust en ook uitstekend bestand tegen de Duitse winter. Ook het uiterlijk is niet te missen: slechts 10 tot 15 cm hoog en vrij vlakgroeiend is het een aantrekkelijke sierplant met zijn blauwgroene, iets zilverkleurige bladeren. De oesterplant is vooral mooi als hij in bloei staat: de kleine, blauwe, hangende bloemen zijn niet alleen een echte blikvanger, maar droegen er ook toe bij dat de oesterplant tegenwoordig op veel plaatsen in de volksmond "hyacinten" wordt genoemd .
Oesterplant: locatie en bodemvereisten
Gelukkig is de oesterplant redelijk gemakkelijk te behagen. Een zonnige of in ieder geval gedeeltelijk beschaduwde plek is voor hen belangrijk. De oesterplant daarentegen houdt van zanderige en humusrijke grond. Bovenal is het belangrijk dat het substraat los en goed doorlatend is voor water - de kleine plant verdraagt wateroverlast niet goed. Aan de andere kant doet de plant het dankzij zijn maritieme wortels heel goed op licht zoute grond - en kan daarom bijzonder goed worden gekweekt in kustgebieden.
Plant oesterplant
Als je de oesterplant een nieuw thuis wilt geven, heb je in principe twee opties: Aan de ene kant kun je de oesterplant zaaien, aan de andere kant kan de oesterplant vegetatief vermeerderd worden door deling. De vegetatieve indeling heeft als voordeel dat je direct resultaat ziet en niet eindeloos hoeft te wachten op de eerste zaailingen. De beste tijd om de stekken te planten is in het voorjaar, wanneer de temperaturen nog niet te hoog zijn, maar late vorst niet meer te vrezen is. Er is echter één groot nadeel: je hebt al een oesterplant nodig om nieuwe plantdelen te krijgen. Omdat de fabriek in Duitsland nog relatief onbekend is, is dit vaak een lastige onderneming.
"Zaden krijgen voor de plant is relatief eenvoudig dankzij internet. De zaden kunnen in de herfst in potten of direct op het veld worden gezaaid, maar mogen alleen worden afgedekt met een beetje aarde, omdat ze in het licht ontkiemen. Bovendien hebben de zaden temperaturen van rond de 5°C nodig om zelfs maar te ontkiemen - dus het is niet mogelijk om ze binnenshuis te prefereren. De zaden mogen echter ook niet uitdrogen, daarom moeten ze regelmatig worden bewaterd zonder wateroverlast. Een nadeel van deze methode: De zaden ontkiemen zeer ongelijkmatig en over een lange periode, wat in het begin een onaantrekkelijk plaatje in de tuin kan opleveren.
Zorg voor oesterplanten
Eigenlijk is de oesterplant relatief gemakkelijk te verzorgen, maar een beetje ondersteuning is niet schadelijk voor de plant. Regelmatig snoeien helpt de oesterplant om in vorm te blijven en sterkere stelen te ontwikkelen. De plant ondersteunt ook het verwijderen van vervaagde of overtollige bloemen: hierdoor kan ze haar energie steken in het geheime hoogtepunt, namelijk de intens aromatische bladeren. Anders zal een beetje kunstmest net zo weinig kwaad doen als regelmatig water geven. Hier moet je echter voorzichtig zijn: de oesterplant verdraagt geen droogte of wateroverlast, dus een zeker instinct is vereist. Als meststof wordt een voornamelijk organische langetermijnmeststof zoals onze Plantura organische universele meststof aanbevolen.
Oesterplanten in een pot
Ook al voelt de oesterplant zich al snel thuis in de meeste tuinen, toch is de pot vaak een waardevol alternatief. Daar zijn twee belangrijke redenen voor: De oesterplant is een echte slakkenmagneet. De slijmerige wezens zijn gek op de plant en vallenregelrecht over haar heen. In het bed is het, ondanks slakkenbescherming en dergelijke, nauwelijks mogelijk om de oesterplant te beschermen tegen de slakken. Daar staat tegenover dat een wat hoger geplaatste pot een onoverkomelijke muur vertegenwoordigt en de slakken geen kans meer hebben.
Een andere reden voor potcultuur is dat de oesterplant zich in het bed bijna explosief kan verspreiden. Als de omstandigheden goed zijn, vermeerdert de kleine plant zich snel en efficiënt via uitlopers - andere planten hebben nauwelijks kans en worden verdreven. In een pot daarentegen blijft de oesterplant waar hij hoort.
Eet oesterplanten
Natuurlijk kun je de oesterplant niet alleen bekijken, maar ook eten. Van de lente tot de herfst kun je jezelf regelmatig aan de plant helpen. Alleen in de winter kan er niet geoogst worden omdat de bovengrondse delen van de plant afsterven en pas in het volgende voorjaar weer uitlopen. Je moet ook niet overdrijven met de oogst: je moet de plant ongeveer de helft van de bladeren laten, anders loop je het risico dood te gaan.
De bladeren zijn een echte traktatie in de keuken. Ze smaken heerlijk intens van zeevruchten en zijn de ideale aanvulling op salades of op brood. De oesterplant smaakt ook uitstekend bij visgerechten. De bladeren mogen echter niet worden gekookt. Want in het hete water verliezen de bladeren niet alleen hun kleur maar ook hun mooie aroma.
Net als de oesterplant is de zeekool (Crambe maritima) een zogenaamde halofyt (zoutplant) en gedijt hij goed in kustbodems die zijn verrijkt met oplosbare zouten.