- Isabella-druif: profiel
- Oorsprong en geschiedenis
- Smaken en kenmerken van het ras Isabella
- Speciale kenmerken van de teelt en verzorging van tafeldruiven
- Isabella-druiven oogsten en verwerken
Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!
De diepblauwe Isabella-druif maakt indruk met zijn karakteristieke wilde bessensmaak. De variëteit is ideaal voor het maken van zowel roséwijn als tafeldruif.
De robuuste en ziekteresistente Isabella-druif overtuigt met zijn bosbessenaroma en de veelzijdige verwerkingsmogelijkheden. Hier laten we zien waar de oude druivensoort vandaan komt en hoe je de Isabella druif in je eigen tuin kunt telen.
Isabella-druif: profiel
| Fruit | Tafel en druiventros, medium - large, ovaal, diepblauw |
| Smaak | Distinct "Fox Tone" (aardbeiensmaak) |
| Oogsttijd | mid-late |
| Groei | Sterke groei |
| Klimaat | Zonnig, warm, alleen op het zuiden |
| Ziekten en plagen | Resistent tegen phylloxera en meeldauw |
| Gevoeligheid voor vorst | Laag |
Oorsprong en geschiedenis
De Isabella-druif komt oorspronkelijk uit de VS en is al sinds 1816 bekend. In de tweede helft van de 19e eeuw leden de meeste Europese druivenrassen ernstige oogstmislukkingen vanwege hun gevoeligheid voor phylloxera. Omdat de Isabella-druif, afkomstig uit de VS, resistent is tegen deze plaag, verspreidde het ras zich snel naar Europa. Zelfs vandaag de dag is het nog bijna overal te vinden. De Isabella-druif wordt ook gevonden in Burgenland in Oostenrijk, waar hij wordt gebruikt om de lokale wijnspecialiteit Uhudler te maken.
Waarom is de Isabella-druif verboden? Allereerst: De privéteelt van de Isabella-druif is toegestaan en brengt geen juridische moeilijkheden met zich mee.
Maar waarom is er überhaupt een vraag over een verbod op de Isabella-druif? In tegenstelling tot de meeste gecultiveerde druivensoorten, is de Isabella-druif een direct geproduceerde druif. Ze was nietgeënt, dat wil zeggen: hij groeit op zijn eigen wortel en is niet op een ander substraat geënt. In Europa zijn sinds de 20e eeuw variëteiten van binnenlandse directe producenten verboden om besmetting met phylloxera te voorkomen. Sindsdien moesten Europese rassen worden geënt op Amerikaanse, phylloxera-resistente stammen. Omdat de Isabella-druif een Amerikaans direct-producerend ras is, is hij sowieso resistent tegen de plaag. Desalniettemin v alt het officieel nog steeds onder de historische wet, wat een belemmering is, vooral in de commerciële teelt. Eigen teelt van de Isabella-druif is echter wel toegestaan.
De smaak van de Isabelle-druif is heel anders dan die van Europese druivensoorten vanwege de intense smaak van wilde bessen. Lange tijd werd de kwaliteit van het ras als minderwaardig beoordeeld vanwege de inherente smaak. Tegenwoordig worden wijnen gemaakt van Isabella-druiven echter steeds populairder bij wijnkenners.
Smaken en kenmerken van het ras Isabella
De karakteristieke smaak van de Isabella-druif wordt in wijnkringen een "vostint" genoemd, die intens doet denken aan wilde bessen. Daarom wordt het druivenras ook vaak de 'Isabella'-aardbeidruif genoemd.
Isabella-druiven bevatten pitjes. De bessen zijn middelgroot, ovaal en zwaar gematteerd. Een dikke, donkerblauwe schil omringt het geleiachtige, roze vruchtvlees. De druiven zijn zowel geschikt voor de productie van roséwijnen als als tafeldruif.
Speciale kenmerken van de teelt en verzorging van tafeldruiven
Omdat de Isabella-druif zeer winterhard is, kan hij ook in koelere streken worden geteeld. Een huismuur op het zuiden of iets dergelijks biedt optimale omstandigheden. Zoals bij alle druivensoorten is een standplaats met een goede luchtverplaatsing voordelig om ervoor te zorgen dat het fruit snel droogt en om ziektes zoals schimmel en echte meeldauw op de wijn te voorkomen. Als de wijnstok een dergelijke standplaats wordt aangeboden, zijn er geen maatregelen tegen meeldauw en druifluis nodig en is de Isabella-druif ook zeer resistent tegen andere schimmelziekten.
Trouwens: Aangezien het druivenras 'Isabella' op zijn eigen wortels groeit, kan het heel gemakkelijk worden vermeerderd met behulp van stekken of gelaagdheid. U kunt meer lezen over hoe deze vegetatieve vermeerdering werkt in ons speciale artikel.
De grond moet diep en goed gedraineerd zijn voor de diepwortelende wijnstok. Bij het aanplanten van de wijnstokken in het voorjaar of het late najaar is het raadzaam het substraat los te maken en kunstmest toe te voegen zodat het jongvee optimale startomstandigheden heeft. Een belangrijke zorgmaatregel is het jaarlijks snoeien van de wijnstok om de stam gezond, compact en productief te houden. De sterke groeikracht van de druif 'Isabella' is goed te beheersen door middel van een medium snoeimethode. Regelmatige en aangepaste bemesting is ook een van de belangrijke zorgmaatregelen en wordt in detail uitgelegd in ons speciale artikel over het bemesten van wijnstokken.
Tip: Als groeikrachtig ras met opvallend lange ranken kan het druivenras 'Isabella' ook als pergola worden geteeld. De knoestige scheuten zien er ook aantrekkelijk uit in de winter en de vruchten hangen vrij in de nazomer.
Isabella-druiven oogsten en verwerken
Isabella-druiven hebben voldoende suikergeh alte om wijn te maken. De Isabella-druif is bijzonder nuttig gebleken voor de productie van roséwijnen. Maar met zijn zoete bessenaroma heeft het ras ook zijn weg gevonden naar tafeldruiven voor verse consumptie. Isabella-druiven zijn uitstekend geschikt voor het maken van cakes, gelei, chutneys en sap. Van begin augustus tot half oktober rijpen de vruchten onregelmatig en kunnen ze geleidelijk worden geoogst, wat vooral voordelig is voor verse consumptie.
Om ervoor te zorgen dat tijdens de oogst niet te veel van de heerlijke bessen worden gegeten door tuindieren, moet een trotse wijnstokeigenaar zich soms tegen allerlei belanghebbenden opwerpen. Wij ondersteunen u en leggen uit hoe u druiven kunt beschermen tegen vogels en wespen.