De meeste mensen kennen Aloe vera als vertegenwoordiger van de aloë's. We laten je een overzicht zien van andere prachtige aloë soorten.
Het geslacht van aloë bestaat uit veel meer soorten dan alleen Aloe vera. We vertellen je hoeveel soorten er zijn en geven je een kort overzicht van enkele van de mooiste aloë-soorten.
Aloë soorten: hoeveel aloë's zijn er?
Het aloë-geslacht omvat meer dan 500 plantensoorten. Maar hoe bepaal je het type aloë? Ze kunnen meestal gemakkelijk worden onderscheiden door optische kenmerken zoals bladkleur en -vorm, bladvertanding, groeihoogte of door hun bloemen. De soort kan grofweg in drie groepen worden verdeeld: de boomaloë's, de struikaloë's en de stengelloze aloë's. In principe kunnen alle aloësoorten als kamerplant worden gekweekt, maar de juiste standplaatscondities, voldoende ruimte en goede verzorging zijn cruciaal. Ook het juiste substraat is een voorwaarde voor een gezonde groei. Omdat alle soorten vetplanten zijn, zijn er kleine eigenaardigheden bij het water geven en bemesten van aloë's.
Aloë soorten: overzicht van de mooiste soorten
De verscheidenheid aan aloë-soorten is bijna onbeperkt. Het spectrum varieert van dwergvormen tot hooggroeiende aloë-soorten, evenals kleurvariaties van de bladeren. We presenteren u een kort overzicht van de mooiste soorten.
1. Aloë Vera
De bekendste vertegenwoordiger van het aloë-geslacht is Aloe vera. "La vera" betekent "de echte", daarom wordt het ook wel echte aloë genoemd. Vanuit botanisch oogpunt is de naam Aloe barbadensis correct, maar hij sloeg nauwelijks aan. De bladeren van de Aloe vera soorten zijn ongeveer 30 tot 40 cm lang, terwijl de bloeiwijze een hoogte kan bereiken van 90 cm. Het vormt opvallende gele tot oranje bloemen. Ben je geïnteresseerd in de herkomst, eigenschappen of het gebruik van Aloe vera? Je kunt hierover informatie vinden in ons speciale artikel over echte aloë.
De Aloe arborescens wordt ook vaak de eeuwige aloë genoemd omdat hij erg oud en tot twee meter hoog kan worden. Het behoort tot de groep van boomaloësoorten en vormt meerdere kale valse stammen met bladrozetten aan de uiteinden. De bladeren zijn opvallend getand aan de rand. Wanneer de bloei plaatsvindt, komt er een bloeiwijze uit het hart van de bladrozet, bedekt met scharlakenrode bloemen. De Aloe arborescens is minder wijdverspreid dan de Aloe vera, maar is nog steeds een van de mooiste aloësoorten. Uiterlijk na drie jaar worden zijscheuten gevormd, waardoor de Aloe arborescens zich verspreidt. Bijzonder is dat de Aloe arborescens bestand is tegen korte vriestemperaturen. Net als de Aloe vera is het een van de aloësoorten met helende eigenschappen. De Aloe arborescens kan jeuk verlichten wanneer ze op de huid worden aangebracht. Medicinaal wordt consumptie van de sierplanten afgeraden, omdat hun onschadelijkheid afhangt van de juiste verwerking.
Het ras 'Miller', dat wordt gekenmerkt door zijn opvallende, felrode bloeiwijze, is bijzonder wijdverbreid.
Tip: Aloë behoort tot de eenzaadlobbigen - de eenzaadlobbige planten - daarom is een stengelvorming in de klassieke zin niet mogelijk. Sommige soorten vormen echter een pseudostam uit oude bladscheden.
3. Aloë aristata
De Aloe aristata wordt vanwege zijn groei ook wel bolvormig aloë genoemd. De dwergvorm groeit geheel zonder stengel en ontwikkelt bladeren tot 15 cm lang, die opvallende, wit getande randen hebben. In het late voorjaar ontwikkelt de Aloe aristata oranje bloemen. Oudere planten vormen talrijke zijscheuten, de zogenaamde Kindel, voor vermeerdering. Net als sommige andere aloësoorten is de Aloe aristata giftig en heeft geen gezondheidsbevorderende effecten. Bekende soorten zijn onder meer 'Cosmo' en 'Magic'.
Vanwege de spiraalvormig gerangschikte bladeren wordt de Aloe polyphylla ook wel spiral aloe genoemd. De korte, eivormig langwerpige bladeren lopen taps toe naar een punt en zijn gerangschikt in vijf rijen die in dezelfde richting spiraalsgewijs draaien. Vooral de punt van het blad v alt vaak op door de paarse kleur. Rijpe Aloepolyphylla planten vormen een opvallende rozet, die bij jongere planten niet zo duidelijk zichtbaar is. Het sap van de Aloe polyphylla is giftig en mag daarom niet op de huid worden aangebracht of geconsumeerd.
5. Aloë ferox
De Aloe ferox komt oorspronkelijk uit Zuid-Afrika, waardoor het de naam Cape Aloe kreeg. De soort, die tot de boom aloë behoort, wordt ook wel wilde aloë genoemd en kan een valse stam vormen tot wel drie meter hoog. De dofgroene, soms roodachtige, uitgestrekte bladeren zijn tot 100 cm lang. Hun gerimpelde randen zijn bekleed met bruine, harde tanden. Net als Aloe vera heeft Aloe ferox een helende werking bij huidproblemen. Het wordt vaak gebruikt voor de productie van aloë-sap omdat het veel gel vormt in zijn dikke vlezige bladeren. De bloemtros wordt tot 130 cm hoog en produceert opvallende felrode of oranje bloemen.
Een van de mooiste dwergaloë's is de Aloe variegata, die vanwege zijn gevlekte bladeren ook wel tijgeraloë wordt genoemd. Hij wordt slechts 10 tot 15 cm hoog en vormt lancetvormige, tandeloze bladeren op een kleine stengel. Met het ouder worden krullen de bladeren een beetje op. De opvallende, onregelmatige tekening met witte dwarsbanden op de bladeren is het onderscheidende kenmerk van Aloe variegata. Bijzonder mooi zijn de rode bloemen, die gevormd worden door jonge planten en groeien op een bloeiwijze tot 40 cm lang. De Aloe variegata is ook een van de giftige aloësoorten. Een populaire variëteit is de Aloe variegata 'Magic'.
Tip: Alleen met voldoende voeding kan de plant gezonde en sterke bladeren vormen. Hiervoor is een hoogwaardige groenbemesting geschikt, zoals onze Plantura biologische kamer- en groenbemesting. Onze organische vloeibare meststof bevat micro-organismen die wortelvorming en opname van voedingsstoffen bevorderen, en bevat geen dierlijke ingrediënten.
7. Aloë mitriformis
Aloe mitriformis is een van de kleine aloë-soorten, maar kan een pseudo-stam ontwikkelen die tot twee meter lang kan zijngroeit alleen liggend. Hun 20 cm lange bladeren hebben opvallende kartels aan de bladrand en kunnen naar de punt toe rood zijn. De Aloe mitriformis vormt een kleine bladrozet. Bij goede standplaatsomstandigheden draagt het kleine, scharlakenrode bloemen. Het sap van de Aloe mitriformis heeft een positief effect op huidproblemen.
8. Aloe plicatilis
Een van de grootste aloësoorten is Aloe plicatilis, waarvan de valse stam tot vijf meter hoog kan worden en een vertakte kroon vormt. Er kunnen meerdere pseudo-stammen tegelijk worden gevormd. Net als de Aloe ferox komt hij uit Zuid-Afrika. Vanwege zijn uitgestrekte, waaierachtige groei, wordt het ook wel fan aloë genoemd. De bladeren zijn zeer slank in verhouding tot de grootte van de plant en hebben meestal geen tanden aan de rand. De bloeiwijze van de Aloe plicatilis wordt tot 50 cm hoog en geeft felrode bloemen. Door de stoffen in het melksap is de Aloe plicatilis giftig.
9. Aloë aculeata
De Aloe aculeata is een stengelloze aloësoort waarvan de bladeren zijn gerangschikt in een grote rozet. De dikvlezige bladeren, tot 60 cm lang, vormen opvallende, vaak rode tanden aan de bladranden en stekels op het bladoppervlak. De naam "aculeata" komt uit het Latijn en betekent "stekelig". Bijzonder aan de Aloe aculeata is de citroengele bloem die groeit aan het einde van een bloeiwijze die tot 100 cm hoog kan worden. De meest bekende variëteit van Aloe aculeata is de 'Jurassic Dragon'.
Bent u op zoek naar meer inheemse of exotische groenblijvende planten voor in de tuin? Lees dan ons artikel over populaire groenblijvende en winterharde heesters en houtige planten.